Ergens diep, heel diep in mij. En ook nog eens enorm goed verborgen, zit er best wel een sportief persoon in mij. Helaas is het zo dat het luie en schreeuwerig personage -met enig overgewicht- toch vaker de overhand heeft. Hangend op de bank en de enige beweging die ik daar dan geniet zijn die van de vingertoppen over mijn afstandbediening. Ergens is er een deel van mij die het heerlijk vindt om kilometers te hardlopen of dagelijks een sportschool te bezoeken. Helaas komt dit personage niet al te vaak aan het woord. Zeg maar nooit. Totdat ik ineens dan toch in een nieuwe sportschool sta om mij in te schrijven. Daar heeft het sportieve personage toch even de overhand gehad.
Het lazy dray personage dat ik ben, moet het ook wel toegeven: beweging is noodzakelijk. Vooral als je een bepaalde leeftijdsgrens bent gepasseerd. Er is nu een sportschool op nog geen 300 meter (hemelsbreed) afstand van mijn huis en ik heb me deze week ingeschreven. Voordeel: wat ik voorheen per maand kwijt was aan contributie ben ik nu kwijt in een kwartaal (da’s 3 maanden). Leuke bijkomstigheid: een aantal -leuke- collega’s gaan na werktijd ook naar ‘mijn’ sportschool. Hiermee motiveer je elkaar. En ik geef toe: ik ben afgelopen donderdag en vanmorgen wezen sporten en ik voelde mij erna helemaal fantastisch heerlijk sportief! En de spierpijn neem ik dan maar op de koop toe..
DRAY BOSMA 