DRAY BOSMA

Gisterochtend heb ik weer een aantal kilometers van hardlopen aan mijn saldo toegevoegd. Ik had een aantal weken geleden al een route voor ogen, die ik dit jaar nog wilde doen. Het gaat om een route van 20+ kilometer die een stuk het vlakke polderland even buiten Almere betreft en een enorm stuk over de dijk bevat (opgegroeid in Den Helder blijft het water toch trekken).

Dus stond ik gisteren even voor acht uur buiten in mijn hardloop-outfit. De eerste kilometers gingen niet helemaal perfect (zware benen door een glaasje wijn te veel, de vorige avond = eigen schuld, dikke bult), maar na zo’n 6 kilometer gelopen te hebben, ging het wel lekker. Net als bij de halve marathon van Amsterdam, kreeg ik na 17 kilometer lopen weer te maken met ‘de man met de hamer’.

Bijna alles ging me pijn doen; de spieren in mijn bovenbenen en vooral ook pijn in mijn knieën. De laatste kilometers waren afzien. Ik had me al snel voorgenomen dat wanneer ik bijna thuis was ik na 23 kilometer sowieso ging stoppen. Zo kon ik ook nog even goed uitlopen. Eenmaal thuis was het genieten van de douche, maar de rest van de dag had ik echt pijn in mijn knieën. Vooral met het traplopen.

Ik denk dat ik de komende (winter)maanden die 20 kilometers per week maar splits in twee runs van 10 kilometer.  Overigens had ik vandaag -lichamelijk- helemaal nergens meer last van. Gelukkig.