DRAY BOSMA

In Almere loopt er een kudde schapen rond. Ik doel hiermee op de echte beesten. Dezelfde beesten die wol geven en die je moet tellen wanneer je de slaap niet kunt bevatten. Ik doel dus niet op de schapen in Almere, die sowieso helemaal nooit iets bevatten. De schapen lopen hier en daar te grazen en de lokale schaapsherder neemt ze overal mee naar toe. Waarheen weet ik niet, maar dat ze ergens lopen weet ik wel, want het komt meer dan eens voor dat ik tijdens mijn hardlooprondje door de schapenkeutels mag rennen.

Zo ook vanmorgen weer en vandaag bleef het niet alleen bij de keutels. Bij de Lepelaarsplassen loopt ook een kudde koeien (ik doel ook hier op de zoogdieren, niet de benaming van een groep mensen). Koeien, net als schapen, poepen waar het ze maar uitkomt. Daar waar een schaap wat keutels rondstrooit, kleddert een koe een enorme vlaai op de grond. Of dit nu op een looppad is of niet, dat kan een koe niet boeien. Dus vandaag toen ik het Lepelaarspad opliep, had ik wederom een run met hindernissen. Het ontwijken van koeienvlaaien.

Naast de uitwerpselen van deze dieren heeft het de afgelopen periode best aardig geregend en alles wat voorheen stevige ondergrond was is nu veranderd in een enorme modderpoel. Dus toen ik vanmorgen rond de 5 kilometer had gelopen had ik de nodige keutels, stront en modder onder mijn zolen zitten. Gelukkig mocht ik hierna nog een tiental kilometers verder hardlopen, zodat ik -toen ik thuis aankwam- het meeste achter me had gelaten. Maar ik mag mijn schoenen, voordat ik weer een rondje ga hardlopen, eerst grondig schoonmaken.