DRAY BOSMA

  Gisterochtend had ik weer mijn eerste ‘normale’ rondje hardlopen na mijn vierde officiële run van dit jaar; de Damloop 2014. Ik zag dat een verkeersader c.q. fietspad tussen twee woonwijken eerder was geopend dan verwacht, dus in plaats van een sluipweg en omweg, kon ik weer normaal mijn vaste route lopen. Ik was niet de enige die dit had bemerkt, want de eigenaresse van een tweetal honden liep daar ook in de vroege ochtend.

  Haar honden, volgens mij een kruising tussen een Rhodesische pronkrug en een Duitse dog, mochten van haar los rondlopen en waren heel enthousiast dat ik ook aan het hardlopen was. Een beetje hondenkenner weet dat deze honden bijzonder hoog op de poten staan. Ikzelf ben één meter drieëntachtig lang en wanneer deze honden op je afkomen rennen, kijken ze je recht in de ogen.

  In gedachten lag ik daar spartelend op mijn rug op het fietspad. De te enthousiaste kalfshonden met uitgestrekte armen van me af te weren en met een lichte paniek in de stem probeer ik ze dan tot kalmte te bedaren. Gelukkig kwam het niet zo ver en kwam het baasje (de mevrouw in kwestie) van de beide honden snel in actie.

  Nu ben ik van mening dat wanneer je een hond (of een kind in sommige gevallen) hebt, dat je hier een ander niet mee tot last mag zijn. Honden mogen best rondlopen, maar zorg er voor dat ze in ieder geval naar je luisteren. Wanneer je op een gegeven moment vermoedt dat je dier voor overlast kan zorgen, ben je eigenlijk al te laat. Wanneer je je hond los wilt laten lopen, neem ze dan mee naar een speelveldje in plaats van een fiets- of wandelpad in een stadspark.