DRAY BOSMA

Gisterochtend stond ik vroeg op, om rond 10:00 uur in de Sporthallen Zuid mijn startnummer voor de Halve Marathon Amsterdam op te mogen halen. Bij thuiskomst las ik later onderstaand bericht op nu.nl: Vals spelen tijdens marathons is niet te voorkomen. Dat stelt Cees Pronk, adjunct-directeur van Le Champion, de organisatie achter de TCS Amsterdam Marathon.

Deelnemers snijden soms een deel van het parcours af, waardoor ze minder dan 42.195 meter afleggen. Aanstaande zondag wordt de 39e editie van de TCS Amsterdam Marathon gehouden. Nieuwsite nu-punt-en-el onderzocht de tijden van de marathon van Amsterdam sinds 2008 en in totaal werden 1.648 tussentijden niet goed geregistreerd.

Deelnemers komen tijdens de marathon tien registratiematten tegen waar een chip wordt uitgelezen. De tussentijden worden geregistreerd en op internet gepubliceerd. Een deelnemer die afsnijdt mist vaak zo’n registratiemat, waardoor tussentijden ontbreken. Een gemiste registratie kan duiden op valsspelersgedrag. Zeker als tijdens die registratievrije kilometers een enorme snelheid wordt ontwikkeld.

“Het parcours staat in principe in dranghekken, en daar waar nodig staat hek met lint”, zegt Pronk. “Als wij in de uitslagen de tussentijden regelmatig niet zien verschijnen, dan halen wij deze lopers ook uit de uitslag.” De uitslag wordt vooral voor de eerste honderd lopers gecontroleerd. “Als de organisatie vreemde gevallen constateert, vragen wij de loper om uitleg.” bron

Wanneer ik door de weeks een rondje loop en ik zie vlak bij huis dat ik uitkom op 9,85 kilometers, loop ik een stukje langer. Om toch minimaal die 10 kilometer afgelegd te hebben. Ik kan (en ik wil) niet begrijpen dat er mensen zijn die na de finish vol trots een medaille om de nek laten hangen, terwijl ze deze niet verdiend hebben. Ikzelf -als runner– ga voor de meters. Ach ja, zo blijkt; je hebt kilometervreters en je hebt kilometerbedriegers.