DRAY BOSMA

Ieder mens droomt. Ikzelf ben een mens, dus ik droom. Ik kan je zeggen dat ik vaak en veel droom. Iedere nacht droom ik meerdere dromen. Gelukkig kan ik me niet alle dromen herinneren (ik denk dat ik gek zou worden), maar vaak weet ik mijn droom de volgende dag wel te onthouden. Mijn dromen zijn altijd kleurrijk, geurrijk en ik durf te beweren dat ze ook avontuurlijk zijn. In mijn dromen ben ik altijd onderweg. Altijd doelloos op reis naar ergens. Dit zal voor de dromenkenners en droomfanaten hoogstwaarschijnlijk iets kunnen betekenen, maar ik zoek er niets achter. Ik droom lekker door, zeg maar.

Ik kan me nog een droom voor de geest halen van toen ik nog een zesjarig kind was. In die droom zat ik in een schoolbus (wederom onderweg) met andere klasgenootjes en we reden door de duinen bij de Noord-Hollandse kust. Waarom ik me deze droom nog kan herinneren is zeer waarschijnlijk omdat er, bij het wakker worden na deze droom, een grobbenbol (van de toen populaire kindertelevisieprogramma Tita Tovenaar) aan het voeteneind van mijn bed zat. Natuurlijk was het geen echte grobbenbol. Het was een doe-het-zelfpakket. Samengesteld van lappen jute, wol en kralen voor de handen en ogen. Het was het groene exemplaar, niet die met een punthoofd en een hoog irritant stemmetje, die constant “Hupsakee!” riep. Ik kan nu niet bedenken wat de namen van de grobbenbollen zijn, maar het zal me niet verbazen wanneer ze gewoon Groentje en Geeltje heten. Maar dat terzijde.

Vannacht was ik in mijn droom, samen met Echtgenoot op vakantie naar een tropischachtig eiland en op een gegeven moment, zoals dat altijd in dromen gaat (bij mij wel) ben je dan ineens op een totaal andere plaats. Echtgenoot speelt dan geen rol meer in de droom en heeft nu plaats gemaakt voor een jong gezin. Vader, moeder en twee kleine jongetjes, die mij in steenkool-Engels aanspreken. In mijn droom vertellen ze me waar ze vandaan komen, maar in mijn droom kan ik ze niet verstaan. Of ik begrijp ze niet. Op mijn droomlocatie (de plek in mijn droom, niet te verwarren met een favoriete plek in real life) ben ik druk bezig met het schieten van diverse foto’s en ik loop vervolgens samen met het gezin, waarvan ik nog steeds niet weet waar ze vandaan komen, over een brede steiger, een loopplank tussen twee eilandjes. De hoge golven slaan tegen de steiger en onzichtbare rotsen, Ze blenden hierdoor met de strak blauwe hemel, waarbij alleen witte schuimkragen tegen de hemel afsteken. Diverse kleuren blauw tekenen een werkelijk spectaculair beeld en opgewonden, als een bezetene, schiet ik tientalle foto’s. We zien in de verte een tweetal vossen voorbij rennen (het blijft tenslotte een droom) en met mijn mobieltje leg ik deze twee dieren vast op de geheugenkaart.

Dan word ik wakker van een van onze katten, omdat ze over mij heen loopt. Het dier heeft honger en aangezien ze het vertikt om zelf het kattenvoer in een bakje te doen, maakt ze mij wakker om haar ontbijt klaar te maken. Het opgewonden gevoel uit mijn droom is nog niet helemaal weg en ik reik snel naar mijn mobieltje om daar mijn foto’s te bekijken. Teleurgesteld dringt het tot me door dat de foto’s die ik in mijn droom heb geschoten er niet te vinden zijn en ik vraag me af: Zou het niet fantastisch zijn wanneer we de in een droom geschoten foto’s, wanneer we wakker zijn, terug kunnen zien?