Af en toe laat ik de honden uit van enkele vrienden. Zo kan het dus zijn dat ik op een dag met een Franse buldog aan de wandel ben –hoewel het meer kuieren is dan wandelen, want het goede dier is al aardig op leeftijd, en soms loop ik een ander moment een rondje met een dwergpincher, met de enthousiaste trekjes van een jack russel. Dan sta ik op het grasveldje als een amateurpitcher constant een balletje weg te gooien, waarop de hond er als een bezetene achteraan gaat (en dit tot in den treuren wilt herhalen).
Ik hou tijdens deze wandelingen de honden altijd aan de lijn of ik hou ze heel goed in de gaten. Ik heb er een hekel aan wanneer een hond niet wilt luisteren en ik anderen tot last ben. Dat geldt overigens ook wanneer andere hondenuitlaters dat doen. Ik kan –en ik wil het niet begrijpen dat, wanneer je de hond uit laat, je niet op het dier let. Het is me meer dan eens overkomen –op de fiets of tijdens het hardlopen dat een enthousiaste hond niet door het baasje in bedwang wordt gehouden. Soms doen de eigenaren nog wel een slappe poging, maar dan is het dier al overenthousiast om te luisteren.
‘Hij wil al aardig luisteren!’ heb ik meer dan eens cynisch geroepen. Ik weet het, dat is niet erg aardig, maar tijdens het uitlaten van de hond kan je toch ook wel een keertje naar de hond kijken in plaats van naar het scherm van je smartphone? Ik zou dat onding uit de handen van die mensen willen rukken om het vervolgens in de sloot te werpen. Maar dat doe ik niet. En dan heb je nog de gezamenlijke hondenuitlaters: deze lopen met meerderen, gezellig met elkaar op –waarschijnlijk te roddelen over anderen uit de buurt, waarbij er meerdere honden om hen heen lopen, die vervolgens door geen van hen in de gaten worden gehouden.
Wanneer je er dan iets van zegt –of geërgerd naar hen kijkt, krijg je meteen een hatelijk opmerking naar je hoofd geslingerd. Alsof ík diegene ben die nu moeilijk doet. Ik kan niet tegen mensen die geen benul hebben van hun omgeving. Het gebrek aan benul staat gelijk aan domheid. ‘In een wereld van de domheid staat op het verkrijgen van benul een straf die meestal uit een ongecoördineerde scheldpartij of een klap voor je kanis bestaat.’ schreef Martin Bril eens zo treffend. En hij had gelijk. Domme mensen vinden het verwerpelijk om enige bijscholing in de zin van bewustwording te verkrijgen. Ze blijven liever dom.
Gelukkig zijn er ook hondenuitlaters die wel op hun hond letten –zelfs als het dier losloopt is het niet tot last voor anderen. Wanneer het dier in zijn enthousiasme niet goed luistert, komen deze hondenbezitters ook meteen in actie. Dan wil ik wel een grappig bedoelde opmerking maken over het uitgelaten gedrag van de hond en dan denk ik: dat is wat ik ook ooit wil, wanneer we dan zelf een hond nemen. Ik fantaseer daarbij dan aan een chocoladebruine labrador die naar de naam Chief Brody luistert. Het kan zijn dat we dan de hond uit het asiel meenemen, want het scheelt in tijd wanneer je geen pup hoeft op te voeden en een oude hond verdient toch ook een goede oude dag.
DRAY BOSMA 