DRAY BOSMA

De afgelopen dagen was Europa in de ban van de zonsverduistering. Volgens de wetenschappers was deze het beste op de Faeröereilanden en op de Noorse archipel Svalbard te bekijken. Er is me ooit verteld dat het niet de zon is die verduisterd wordt, maar de aarde zelf. Een aardeverduistering zou dus een betere woordkeuze zijn, maar ach: het woord zonsverduistering gebruiken we nu al honderden jaren en iets afleren is hartstikke moeilijk.

Ondanks de waarschuwingen om niet in de zon te kijken, wanneer deze de aarde verduisterd, was ik toch nieuwsgierig of ik misschien de corona, de lichtkrans om de zon kon zien. Ik heb het niet kunnen doen en ik beloofde mezelf als troost een Mexicaans biertje, ook een Corona, bij het avondeten. Heb je het niet, dan heb je het toch. Toen ik het huisvuil in een van onze afvalcontainers buiten wilde deponeren, wist een meneer in wit sportjack, die bij ons voor op het veldje met zijn bordercollie had gelopen, mij -na een goedemorgengroet, ongevraagd te vertellen dat het heel makkelijk is om een verduistering te voorspellen. Dit doet men namelijk middels de Saros-cyclus. Ik keek de man ja-knikkend en nadenkend aan. Ik nam me voor dit woord op het internet op te zoeken.

Het door de meneer met de bordercollie geïntroduceerde woord Saros-cyclus had ik al snel ingetypt op mijn laptop en nog sneller kreeg ik via Google de zoekresultaten terug. Via Wikipedia werd ik over de Saros-cyclus geïnformeerd: ‘De Saros-cyclus beschrijft de regelmaat van zowel zonsverduistering als maansverduisteringen. Om de achttien jaar nemen zon, maan en aarde vrijwel dezelfde posities ten opzichte van elkaar in en dat betekent op zijn beurt weer dat zonsverduistering en maansverduisteringen zich om de achttien jaar herhalen. Deze periode van achttien jaar heet Saros.’ Zo werd ik weer een beetje wijzer dankzij de tip van de meneer met de bordercollie en dankzij de snelle en moderne mogelijkheden van het hedendaagse leven. Dat had ik vroeger, zeg maar, zo’n achttien jaar geleden, lang niet zo snel in een bibliotheek terug kunnen vinden.

Ik vond de zonsverduistering van afgelopen vrijdag wel een beetje tegenvallen. De bewolking hielp ook niet bij aan een succesvolle verduistering, zoals ze je in speelfilms kunnen verbazen. Rond de klok van half elf dacht ik even dat er wat ging gebeuren, maar het was niets. Het leek er op dat er een regenbuitje zou vallen, maar verder bleef het wolkendek onveranderd en de vogels bleven kwetteren. Een beetje teleurgesteld keek ik nogmaals naar buiten. Het was nog steeds bewolkt en de zon liet zich later op de dag voor heel even zien. Nee, dan de politici met hun bonnetjes: die weten pas echt wat een verduistering is.