DRAY BOSMA

Iedereen die les heeft gehad in de psychologie, of zich er op zijn minst in het onderwerp heeft verdiept weet van het hoofdstuk ‘Altruïsme’. De Dikke Van Dale zegt over het woord altruïsme dat het onbaatzuchtigheid betekent. Iets voor een ander doen, zonder er iets voor terug te vragen. Hierover zijn groepen verdeelt, waarvan enkelen beweren dat het ware altruïsme niet bestaat: wanneer je iets goed doet voor een ander om er zelf ook een goed gevoel over te verkrijgen is dit niet onbaatzuchtig meer. Je doet het dan mede voor jezelf in plaats van alleen voor een ander.

Wanneer je het zo bekijkt dan heeft het woord bijna geen enkele betekenis meer in de hedendaagse maatschappij, want volgens mij handelt bijna iedereen er naar om er een fijn gevoel van te krijgen. Behalve wanneer je de deur voor een ander openhoudt. Het lijkt me dat je hier geen euforisch gevoel van krijgt. Tenzij je er een kick van krijgt om de deur voor een ander vast te houden, maar dan is het ook geen altruïstische daad meer. Zo zijn er ook veel mensen die bloed geven. Dit doen ze voor anderen en zeer waarschijnlijk ook omdat ze er een goed gevoel van krijgen om nog iets te kunnen betekenen voor de medemens. Dit is volgens de kenners niet altruïstisch, maar wanneer je iets doet wat niet onbaatzuchtig is, wil dat niet zeggen dat het ook verkeerd is.

Het geven van bloed via de bloedbank is helemaal niet verkeerd, want dagelijks hebben veel mensen bloed, bloedplasma of bloedplaatjes nodig. Meestal na een ongeval, een operatie of na een bevalling (het laatste geldt overigens voor vrouwen alleen). Ook zijn er mensen die door een ziekte afhankelijk zijn van bloeddonaties. Ik zou graag bloed willen doneren, maar die mogelijkheid is uitgesloten. Dit is omdat ik als homoseksuele man automatisch tot een groep behoor waarvan men van mening is dat de personen in deze groep onveilige seks hebben. Hierdoor is de kans op overdracht van het hiv-virus zeer groot. Mijn intelligentie vertelt me dat ik hier wel begrip voor kan hebben, maar waarom worden alle homoseksuele mannen over een kam geschoren?

Nu kan ik boos worden en in een hoekje flink gepikeerd om me heen zitten kijken, waaruit ik dan vanuit datzelfde hoekje af en toe roep dat wanneer men mijn bloed niet wilt, ik ook mijn organen niet zal doneren! Maar dat vind ik persoonlijk zonde van mijn tijd en tevens een beetje kort door de bocht. Na mijn dood -en alleen dan, wil ik best mijn organen afstaan aan mensen die te lang op wachtlijsten hebben gestaan. Daar hoef ik verder niets voor terug te hebben. Geen dankjewel of een houten bankje met mijn naam op een koperen plaatje, in een stadspark. Niet geheel altruïstisch overigens, want wat me gelukkig zou maken is dat de patiënt met het nieuwe hart –mijn oude hart, weer helemaal verliefd gaat worden. En of dat op een man of vrouw is, dat kan me niet schelen.