DRAY BOSMA

Laatst kreeg ik het verhaal over een man in Diemen te horen. Laten we de man in dit verhaal meneer Zandberg noemen, dat vertelt wat makkelijker. Meneer Zandberg wilde zijn voortuin door een mannetje laten bestraten. Lekker makkelijk en lekker goedkoop. Tuinstenen en een berg zand waren al snel via het internet besteld en niet veel later lag er voor zijn huis een enorme berg zand. Geleverd door de plaatselijke zandleverancier.

Zoals altijd trekken de afwijkende dingen in een woonwijk kinderen aan en al snel vonden een aantal kinderen het leuk om de berg zand te beklimmen. Tijdens het spelen werd er af en toe een handje zand naar elkaar, en daarmee ook naar geparkeerde auto’s gegooid. Meneer Zandberg vond dat de kinderen wel op zijn berg mochten spelen, maar om eventuele moeilijkheden te voorkomen besloot hij preventief wat foto’s van de spelende kinderen met zijn mobieltje te schieten.

Je weet tenslotte nooit of er klachten kunnen komen van de bezitters van de geparkeerde auto’s in zijn straat. Gelukkig bleef meneer Zandberg verschoont van deze klachten, maar zo’n anderhalf uur nadat de kinderen de berg niet nieuw en interessant vonden en naar huis waren gekeerd, belden er twee politieagenten bij hem aan. Meneer Zandberg bedacht nog: was het verboden een berg zand voor je deur te laten deponeren? Of was er toch zandschade aan een van de geparkeerde auto’s toegebracht? Met een versnelde hartslag deed hij de deur open.

De agenten stonden ernstig tegenover meneer Zandbergen en vertelden hem dat ze een melding hadden ontvangen over dat hij foto’s van spelende kinderen had gemaakt en ze vroegen zich af wat hier de bedoeling van was geweest. Meneer Zandberg had diverse gedachten de revue voorbij laten gaan over het waarom er twee dienders voor zijn deur konden staan, maar de gedachte waarin hij werd beticht van pedofilie was niet in hem opgekomen. Hij vertelde de ware reden over de foto’s en hierop keerden de politieagenten terug naar hun auto.

Maar wat is nu kwalijker? Het feit dat meneer Zandberg foto’s maakt van spelende kinderen of dat er ouders zijn die met hun nare, misplaatste gedachten een buurtbewoner, ten onrechte, tot pedofiel bombarderen? Het doet me denken aan het verhaal van de burgemeester van Maastricht en de twintigjarige Robbie Hasselt uit Almere. Deze laatste had met een verborgen camera fragmenten van uitstapjes van hun twee gefilmd en uitgezonden. Dit om het foute gedrag van burgemeester Hoes aan het publiek te tonen.

En niemand viel over het foute gedrag van Hasselt. Het idee om in het geheim opnames te maken van een burgemeester –in de hoop dat deze zich voor het figuurlijke karretje laat spannen en hiermee zichzelf ten schande maakt, vind ik persoonlijker meer kwalijk dan een volwassen man die met een jongere -volwassen, man uit eten gaat. Te veel mensen zijn tegenwoordig zo gefocust op het publiekelijk maken van het slechte gedrag van anderen, dat ze hiermee het eigen asociaal gedrag totaal vergeten.