De Halve van De Haar

Het is nog vroeg op de tweede paasdagochtend, wanneer ik een zakje nat kattenvoer bovenop een bordje uitstrooi. Oprah, de poes kijkt me met een scheef kopje afkeurend aan en loopt nadat ze nog geen seconde aan het voer heeft geroken weg van het bordje. Dit moet ik niet, lijkt ze te denken, terwijl ze de woonkamer inloopt naar een plek waar ze verder kan gaan slapen. Ik doe een paar eieren in een steelpan om te koken en ik zet het koffiezetapparaat aan. Straks gaan Edo en ik met zijn tweeën in bed nog even van een ontbijt genieten. We zijn vandaag vijftien jaar getrouwd en vanmiddag heb ik een halve marathon te lopen.

Na het ontbijt ga ik douchen en smeer ik daarna een aantal pijnlijke plekken op mijn lichaam in met een mentholachtig goedje uit Cambodja. Baadt het niet, dan schaadt het niet, denk ik wanneer ik het dekseltje van het potje losdraai. Mijn linkerkuit heeft af en toe last van een irritante kramp en sinds een week heb ik een pijnlijke rechterheup. Ouderdom komt met gebreken, maar van mij hoeft het niet meteen allemaal in een keer te komen. Ik smeer alle beurse plekken in en ik neem preventief een tweetal paracetamols in. Ik trek mijn hardlooptenue aan en ik zoek mijn andere hardloopspullen bij elkaar. Waar ik vroeger –bij mijn eerste officiële runs, alles dagen van te voren had klaargelegd, zoek ik nu alles relaxt op het laatste moment bij elkaar. Ik weet nu wel wat ik allemaal mee wil nemen.

Het wordt nog spannend vandaag, want de pijn in mijn rechterheup heeft er voor gezorgd dat ik mijn laatste run, een week geleden, eerder moest afbreken. Sindsdien heb ik niet meer hardgelopen. Ik ben benieuwd hoe het me vandaag gaat lukken om een halve marathon te gaan lopen. Ik heb er alle vertrouwen in en rond de klok van 11 uur stappen we in de auto richting Haarzuilens. Na drie kwartier komen we aan in het dorpje. Er zijn veel mensen op de been. Er staat een lange rij auto’s voor een parkeerplek op een stuk landgoed van een plaatselijke boer, ik stap tijdens het wachten uit de auto en loop het evenemententerrein op. Hier is het gezellig druk, er zijn tientalle kraampjes opgezet en er klinkt muziek door de speakers. Nog voordat de auto op het boerenlandgoed is geparkeerd, ben ik al in het bezit van mijn startbewijs.

Omdat we ruim op tijd zijn vertrokken mogen we even wat tijd doden in het dorp. Haarzuilens is een leuk dorp met een ouderwets dorpspleintje gesitueerd aan De Brink. Aan dit plein is ook de start en finish. Een kwartier voor het startschot, wanneer de hardlopers naar het startvak lopen, neem ik nogmaals twee paracetamols in. Zo moet ik die 21 kilometer wel kunnen uitlopen. In het startvak sta ik samen met de andere hardlopers positief gespannen te wachten tot het moment dat het startschot zal klinken. Wanneer het schot van verlossing wordt gegeven beweegt de stoet van hardlopers zich richting het noorden, naar het Rijneveldschepad. Na de eerste meters schrik ik van de pijn in mijn rechterheup. Ik besluit rustig aan te lopen en vooral door te lopen. Na 3 kilometer op de Thematerweg, richting Vleuten, wordt de pijn minder. Het voelt nu alsof de heup alleen een beetje beurs is.

Wanneer ik over de Dorpsstraat in Vleuten de stad verlaat om op de Joostenlaan weer richting Haarzuilens te lopen kom ik na 6 kilometer eindelijk in mijn flow. Ik haal nu ook de hardlopers van de 10 kilometer, die een half uur eerder waren gestart, in. Andere hardlopers inhalen geeft me altijd wel weer een boost en ik loop lekker relaxt over de Bochtdijk, richting de kasteeltuinen van Kasteel De Haar. Eenmaal door de kasteeltuinen loop ik na 10 kilometer het grootste kasteel van Nederland voorbij. We lopen nu over een fietspad, parallel aan de Bochtdijk, via de Brinkstraat het dorp in, waar we waren begonnen met lopen. Na ongeveer 50 minuten loop ik voor een eerste keer over de finishlijn. Ik mag nu hetzelfde parcours nog eens afleggen. Edo staat me aan de zijkant aan te moedigen en ik roep dat ik nog één rondje ga lopen.

Dit is de eerste keer dat ik een afstand afleg waarbij ik twee rondjes moet lopen. Ik dacht altijd dat ik dat stom zou vinden, maar eigenlijk vind ik het wel makkelijk. Ik weet nu dat ik halverwege ben en ook wat me te wachten staat. Ik weet nu waar het wegdek minder is en waar ik dus beter niet kan gaan lopen. Wanneer ik na 16 kilometer voor een tweede keer over de Dorpstraat in Vleuten loop, beginnen mijn voeten pijn te doen. Iedere stap voel ik en mijn rechterheup geeft ook aan minder soepel mee te doen. Ik bedenk dat ik nog 5 kilometer moet lopen en die gedachte troost me: de afstand van 5 kilometer leg ik met gemak binnen een half uurtje af. Nog een klein stukje dus! Het rondje om het kasteel gaat me toch wel makkelijk af en voordat ik het doorheb, heb ik alweer 20 kilometer gelopen. Nog een kilometer te gaan!

De allerlaatste kilometer haal ik nog een paar hardlopers in en voor een laatste keer loop ik vandaag via de Brinkstraat het dorp in. De aanmoedigende mensen achter de dranghekken zetten me aan tot een kort sprintje en uiteindelijk weet ik met een tijd van 01:42:19 de eerste editie van ‘De Halve van De Haar’ te finishen. Deze tijd met een lichte blessure vind ik helemaal niet verkeerd en ik ben best trots op deze prestatie. Nu volgen voor mij alleen nog een paar dagen van complete rust, want aankomende zondag heb ik alweer een halve marathon te lopen: de Halve van Den Helder. Een run door de straten van mijn geboortestad, over de dijk langs het Marsdiep en voor mij ook een run langs Memory lane.