DRAY BOSMA

Van de week had ik twee colporteurs voor de deur staan. Dat is helemaal niet zo eng, hoewel sommigen er niet zo van houden. Soms denk ik dat die paar mensen dan in de war zijn met collaborateurs. Collaborateurs zijn landverraders en het lijkt me niet fijn om deze aan de deur te hebben staan. Collaborateurs heulen met de vijand, maar colporteurs zijn niet echt gevaarlijk.

Colporteurs zijn mensen die goederen of diensten aan de deur verkopen. In mijn geval waren het van de week twee jonge colporteurs van Vodafone, die graag wilden weten of ik nog steeds tevreden was met mijn huidige provider. Er waren klachten bekend over dat men hier in de buurt op zolder een slechte wifi-verbinding heeft (wat overigens ook zo is), maar voordat de colporteur welke constant aan het woord was, met zijn verhaal verder wilde gaan, wilde hij eerst weten of ik de heer des huizes was. Hierop antwoordde ik dat dit wel een hele ouderwetse benaming is en ik vroeg hem of hij zich ervan bewust was dat we inmiddels in het jaar 2015 leefden.

Het figuurlijke ijs was nu gebroken en de spraakzame colporteur (de ander was zwijgzaam en knikte bevestigend na iedere gesproken zin van zijn collega) zag zijn kans waar. Een bloknootje was al snel gepakt en na iedere vraag stond hij in de aanslag om mijn antwoord te kunnen opschrijven. Niet dat ik zoveel interessants kon of wilde antwoorden. Ik heb de meneer zijn verhaal laten doen en hem toen maar duidelijk gemaakt dat wanneer ik van provider wil veranderen ik zelf wel op het internet ga uitzoeken wat het meeste voordeel voor mij heeft. Hier hadden beide heren geen weerwoord op en vertrokken om elders in de wijk meer succes te behalen.

Via mijn echtgenoot kreeg ik te horen dat men hier in de wijk waar ik woon, inmiddels op de hoogte was van de colporteurs. Via een melding in een facebookgroep van de woonwijk waar ik woon, kwam de melding van een buurvrouw van even verderop dat er zojuist twee jongemannen van Vodafone aan de deur stonden, die graag het huis op slechte wifi willen inspecteren. De buurvrouw had er geen vertrouwd gevoel bij. Het lijkt mij dat begrijpend luisteren inmiddels ook een uitstervende bezigheid is. Net als het logisch denken, want de reacties op de berichtgeving waren van het kaliber schreeuwen en vooral niet nadenken.

Ik heb inmiddels ondervonden dat ik niet sociaal genoeg ben voor de sociale media. Vooral wat Facebook betreft. Wanneer ik net ben toegetreden tot een specifieke facebookgroep, krijg ik daar niet veel later al spijt van. Ik lees daar wat alle groepsleden denken en veel mensen denken gewoon niet. Het is het rudimentair reageren. Op alles. Zo ook op de melding van mijn buurvrouw over de colporteurs. Meer dan 30 keer wordt er op gereageerd. Reacties met het advies 112 te bellen, de deur vooral dicht te houden of meteen de wijkagent in te schakelen, worden meer dan eens gemeld.

Een reactie met een enge, idiote opmerking maakt de andere groepslid nog gekker en het beeld waarin de bewoners van mijn woonwijk de twee colporteurs willen lynchen staat me onbedoeld voor ogen. Gelukkig zijn er ook mensen die het evenwicht van verwoede domheid op Facebook weer terug in balans brengen en reageren zonder een aanname of vooroordeel. Mensen die nadenken en melden dat de twee colporteurs zich juist wel konden identificeren en dat ze helemaal niet naar binnen wilden dringen. Maar ja, wie luistert daar nu naar?