DRAY BOSMA

Over een week is de tweede halve finale van het Eurovisie Songfestival. Zoals eerder gemeld heb ik deze maand de liedjes van de deelnemende landen kunnen beluisteren en kan ik hieronder mijn mening geven over de acts die volgende week het Eurovisiepodium voor de tweede halve finale mogen betreden.

Litouwen opent de tweede halve finale en heeft Monika Linkytė & Vaidas Baumila naar Wenen gestuurd om hen met het nummer This Time te vertegenwoordigen. Blogger Chris van Wiwibloggs vergeleek het duo als The Common Linnets aan de prozac. This Time klinkt wellicht iets vrolijker dan After The Storm, maar het maakt deze inzending niet beter. Laat staan bijzonder.

Molly Sterling treedt als tweede deelnemer voor Ierland op. Met het nummer Playing with Numbers. Waar Ierland in de jaren negentig van de vorige eeuw bijna jaarlijks het songfestival heeft gewonnen, lijken ze de laatste jaren kansloos. Net als dit jaar, zeg maar.

Voor San Marino mogen Michele Perniola & Anita Simoncini het nummer Chain of Lights laten horen. Heel af en toe hoor ik Lionel Richie met Hello en rond de 2 minuten hoor ik een ander bekend deuntje. Weinig origineel, maar dat ligt wellicht aan mij. Ik kan geen hekel aan het lied hebben, maar het ligt er aardig dicht tegenaan. Of het komt door de stemmen van Michele en Anita of omdat het nummer niet zou misstaan in een oude aflevering van de televisieserie Fame van 30 jaar geleden.

Montenegro stuurt Knez naar het festival en met het balkannummer Adio zingt hij in het Montenegrijns over de geur van bloeiende rozemarijn en witte lelies die doen denken aan verdriet, die werd veroorzaakt door het afscheid van zijn geliefde. Poëzie zoals het alleen in de Balkan wordt bezongen. Adios betekent voor mij dit jaar gewoon: dikke doei.

In de tweede halve finale staat ons wederom een lied met de titel Warrior te wachten. Malta heeft Amber naar Wenen afgezonden. Deze versie van Warrior gaat meer over het overleven en klinkt dan ook iets vriendelijker dan die andere Warrior uit de eerste halve finale.

Als zesde act mag Noorwegen aantreden. Mørland & Debrah Scarlett zingen in A Monster Like Me over iets naars uit hun verleden, waardoor ze zichzelf zien als een monster. Het wordt niet helemaal duidelijk wat dat is geweest, maar halverwege het nummer boeit het me allemaal niet meer. Het is een aardige nummer, maar mijn hart gaat er niet sneller van slaan.

Portugal doet de laatste jaren aanhoudend mee aan de voorrondes, maar net als Nederland het in het verleden een aantal jaren niet is gelukt om in de finale te komen, heeft Portugal ook moeite om genoeg punten voor de finale bij elkaar te zingen. Leonor Andrade brengt met Há Um Mar Que Nos Separa een rock popsong ten gehore. Van mij mag Portugal dit jaar wel door naar de finale.

Na een afwezigheid van 6 jaar doet Tsjechië dit jaar weer mee aan het songfestival. De titel van het nummer dat Marta Jandová & Václav Noid Bárta zingen is bijna grappig te noemen: na jarenlang de hoop te hebben opgegeven om te kunnen scoren op het songfestival brengen ze dit jaar het nummer Hope Never Dies ten gehore. Ik ben heel benieuwd of Tsjechië volgend jaar weer meedoet.

Israël heeft vertrouwen in de zestienjarige Nadav Guedj. Ze zien in hem hun Golden Boy en dat is tevens de titel die hij op het toneel mag laten horen. De in Parijs geboren Guedj is de winnaar van een Israëlische talentenshow en zingt als een mediterrane Bruno Mars, volgens een van de producers. Het leukste aan het lied? Het einde. Guedj zegt: “Okay, we gotta go. Three minutes, bye bye.”

Letland heeft een bijzonder nummer voor dit jaar geselecteerd. Aminata Savadogo zingt Love Injected en ik weet niet of ik het nou mooi moet vinden of niet. Het nummer lijkt langzaam op gang te komen, maar net als je denkt dat Aminata zich heeft opgewarmd zijn de 3 minuten voorbij.

Als elfde act treedt Azerbeidzjan op. Elnur Hüseynov zingt het nummer Hour of the Wolf. Daar is alles wel mee gezegd.

IJsland heeft met María Ólafsdóttir voor mij geen winnaar gekozen. Het nummer Unnbroken is er een van een dertien in een dozijn. Persoonlijk denk ik dat Maria het nummer in de finale nog eens mag zingen, maar dan uiteindelijk ergens laag eindigt.

Wederom staat Zweden weer hoog in de polls en waarom is mij een raadsel. Het lijkt een soort van ongeschreven Eurovisie-wet te zijn dat Zweden altijd hoog hoort te scoren bij de bookmakers. Måns Zelmerlöw zingt het aanstekelijke Heroes, maar het nummer heeft een overduidelijk eurovisieformule. Mag ik bedanken? Nej tack.

Zwitserland denkt met het nummer Time to Shine te scoren. Mélanie René doet haar best om het nummer nogmaals in de finale te mogen zingen. En dat zal haar wel lukken ook, maar ze zal in de buurt van IJsland eindigen.

Giannis Karagiannis is door Cyprus op de boot naar Oostenrijk gezet. De ballad One Thing I Should Have Done is een mooie mengelmoes: tekstueel doet het een beetje denken aan Bruno Mars’ If I Was Your Man en muzikaal doet het me denken aan More than Words van Extreme. Van mij mag Giannis door naar de finale.

Slovenië mag als een-na-laatste act optreden. Dat doen ze met het duo Maraaya. Zij brengen het nummer Here for You ten gehore. De stem van de zangeres doet me aan de Engelse zangeres Duffy denken en zij heeft al jaren geen hit meer weten te scoren.

Monika Kuszyńska is de hekkensluiter van deze tweede halve finale. Voor Polen zingt ze het door haar geschreven nummer In the Name of Love. Nadat ze in 2006 een auto-ongeluk heeft overleefd en hier een dwarslaesie aan heeft overgehouden hoopt ze een inspiratie voor anderen te zijn. Monika zal doorgaan naar de finale. Is het niet door sympathiestemmen, dan wel omdat In the Name of Love gewoon een mooi liedje is.