DRAY BOSMA

Van de week mocht ik een examen afleggen in mijn geboortestad Den Helder. Ik had het examen ook dichter bij huis kunnen doen, maar dan had ik pas in de maand juli examen kunnen doen, en ik vond dat ik er nu klaar voor was en het examen ook zo snel mogelijk gedaan wilde hebben. In plaats van twee maanden wachten, waren het nu twee weken geworden.

Omdat ik de eerste helft van mijn leven in deze kuststad heb geleefd, wist ik waar ik moest zijn. Vanaf het station was het een half uurtje lopen naar het pand nabij de visafslag van Den Helder. Tijdens de bijna twee uur durende treinreis van Almere naar het meest noordwestelijke stad van Nederland heb ik via de LOI-app alle mogelijke vragen doorgenomen. Dit heeft zijn vruchten afgeworpen, want het multiple choice-gedeelte heb ik –naar mijn gevoel, goed afgelegd.

Het tweede schriftelijke gedeelte vond ik ook meevallen. Ik durf het bijna niet hardop te schrijven, want stel je toch voor dat ik het examen hartstikke slecht heb gedaan. Maar laat ik daar nu maar niet vanuit gaan. Ik denk dat ik het met een ruime voldoende heb gedaan. Er was een vraag waarmee je veel punten kunt scoren en deze heb ik naar mijn idee goed beantwoord. Over een paar weken weet ik of ik gelijk heb gehad, of dat ik een herexamen mag doen.

Na een uur en een minuut heb ik de examenruimte verlaten en ben ik lopend naar mijn moeder gelopen. Een afstand van drie kilometer. Hardlopend zou ik hier een kwartier over hebben gedaan, maar wandelend op lederen schoenen ging dat minder soepel. Het had wel iets aangenaams en nostalgisch om door mijn oude stad te wandelen. Heel dubbel ook: veel herinneringen, maar ook heel veel veranderingen aan de stad zelf. Maar daar moet je niet te lang bij stilstaan. Het hoort erbij.

De wandeling heeft me overigens geen goed gedaan, want daags erna had ik enorme last van mijn scheenbenen bij het hardlopen. Ik had me voorgenomen iets van 10 kilometers te gaan lopen, maar heb het ingekort tot 8 kilometer. Hoewel ik na zo’n 6 kilometer de pijn leek te hebben uitgelopen, had ik in de middag toch weer last van de spieren aan mijn scheenbenen. Ik heb me maar een paar dagen van rust voorgenomen, zodat ik volgende week weer normaal kan hardlopen.

De spierpijn is zeer waarschijnlijk veroorzaakt doordat ik die 3 kilometer lange wandeling in hoge lederen schoenen heb gedaan, waardoor ik geforceerd ben gaan lopen. Met als gevolg de spierpijn. Het is geen slijmbeursontsteking, want dat is een heel andere soort pijn. En gelukkig maar, anders was ik langer uit de running geweest.