How Do You Don’t

Gisteren heb ik een korte biografie gelezen over de succesjaren van het zangduo Mouth & MacNeal. Dit duo bestond uit Willem Duyn (ook wel bekend als Big Mouth) en Maggie MacNeal (echte naam: Sjoukje van ’t Spijker, na haar huwelijk bekend als Sjoukje Smit). Ze zijn bij elkaar gebracht door Hans van Hemert en Mouth & MacNeal traden samen op in de periode 1971 tot 1974. Ze scoorden in Nederland meerdere top 10 hits, waaronder twee nummer één-hits: ‘How Do You Do’ en ‘Hello-A’.

Nu kan ik niet zeggen dat ik ooit echt een fan van het duo ben geweest, maar dat komt omdat ik nog maar 4 jaar jong was toen Mouth & MacNeal hun eerste grote hit hadden. Als kind vond ik die Big Mouth maar een drukke, dikke man en Maggie MacNeal vond ik altijd schreeuwend zingen. De laatste top 10-hit ‘Ah, L’Amore’ is mij onbekend gebleven, en alleen de voorlaatste hit ‘Ik Zie Een Ster’ kon ik van het Eurovisie Songfestival.

Ik zag het boek in de bibliotheek liggen en de subtitel ‘Duo Tegen Wil En Dank‘ trok mijn aandacht. Ik wist me te herinneren dat de twee elkaar niet echt leuk vonden (dat wist de Nederlandse media al in de vroege jaren zeventig te beweren), maar op de achterkant van het boek waren een paar uitspraken te lezen waarbij ik dacht: hoe hebben ze het nog zo lang met elkaar uitgehouden?

Willem: ‘Ik mocht die meid niet! Vanaf het eerste moment dat ik haar tegenkwam in de studio lag ze me niet.’

Sjoukje: ‘Heb hem jankend en scheldend de kamer uitgekregen. Ik was totaal overstuur.

Willem: ‘Waar zal dat verdomde mens nu weer uithangen?

Sjoukje: ‘Ik was net als die monitorbox op het podium. Wel nodig, maar niet gewenst.’

Het boek leest makkelijk weg en is opgesteld uit interviews die de schrijver, en oud-voorzitter van de fanclub, Roel Smit, met het duo heeft gehad. Maar ook de gesprekken en uitspraken van producer Hans van Hemert en manager Han Meijer. Naast de uitspraken gebruikt de schrijver oude, eerder gepubliceerde interviews uit diverse bladen. Het boek is geen opsomming van alle momenten dat Willem en Sjoukje tegenover elkaar stonden te bekvechten, het bericht ook over de succesvolle carrière van 1971 tot en met 1975.

Het lijkt erop dat Mouth & MacNeal constant last hadden van miscommunicatie, of het gebrek aan communicatie. Sjoukje kwam, tot grote ergernis van Willem, in het eerste jaar bijna altijd te laat op afspraken en optredens. Willem bleek echt een Big Mouth te zijn: hij dacht niet na voordat er iets uit zijn mond kwam. Het publiekelijk belachelijk maken van je collega helpt ook niet bij het blije gevoel. Wanneer ze elkaar iets verwijtend te vertellen hadden, deden ze dat via de media.

Het boek over de succesvolle jaren is feitelijk geschreven, beschikt over heel veel details en het leest (gelukkig) niet als een biografie waarbij de schrijver teert op misselijke of valse details. Dat deden Willem en Sjoukje in die succesvolle jaren zelf wel aan de media. Het is grappig, maar meer triest om te lezen dat twee mensen die elkaar totaal niet uit kunnen staan door omstanders bij elkaar worden gehouden om met hen (veel) geld te verdienen. Na de breuk in december 1974 hebben Willem en Sjoukje elkaar nooit meer gesproken.