Laatst liep ik in een park en ik vroeg me af: waar zijn alle bloemen gebleven, het lijkt zo lang geleden. Toen bedacht ik dat kleine meisjes ze hadden geplukt. Alle bloemen van het veld. Kleine meisjes, zullen ze het ooit leren?
Laatst liep ik in het centrum en vroeg me af: waar zijn alle jonge meisjes gebleven, het lijkt zo lang geleden? Toen bedacht ik dat kleine meisjes opgroeien. Alle kleine meisjes klaar om te trouwen. Jonge bruidjes, zullen ze het ooit leren?
Laatst zat ik op de fiets en vroeg me af: waar zijn alle jongemannen gebleven, waar zijn ze nu? Toen bedacht ik dat de jongemannen nu allemaal soldaat zijn. Alle jongemannen in gevecht aan het front. Jongemannen, zullen ze het ooit leren?
Nu vraag ik me soms hardop af: waar zijn alle soldaten gebleven, waar zijn ze naartoe? Maar eigenlijk wist ik het antwoord al, alle soldaten liggen op het kerkhof. Allen gestorven voor hun land. Soldaten, zullen ze het ooit leren?
Waar zijn alle begraafplaatsen gebleven, ik zie ze niet meer terug. Door iedereen vergeten en overgroeid door alle wilde bloemen. Het zijn nu verborgen monumenten.
Mensen, ze zullen ze het nooit leren.
vrij bewerkt naar: ‘Where Did All The Flowers Go?“
DRAY BOSMA 