DRAY BOSMA

Schijtziek word ik van al dat politiek correct gewauwel over de afschuwelijke aanslagen van een paar dagen geleden. De dodelijke slachtoffers in Parijs waren nog niet geborgen of mensen moesten op social media de figuurlijke ei kwijt over dat de aanslagen in Libanon werden vergeten. Nou, bedankt voor de reminder. En nu wegwezen. Ik heb meer dan één nieuws-app op mijn mobiel staan en ik kijk het nieuws op teevee, dus ik wéét wat er in de wereld gebeurt.

Natuurlijk zijn de aanslagen in alle andere landen net zo erg, of misschien wel erger, dan de aanslagen van afgelopen vrijdagavond in Parijs, maar het is in die stad dat ikzelf meer dan eens op een terrasje heb gezeten of een openbaar gebouw heb mogen bezoeken. Parijs is vijf uur rijden vanaf mijn voordeur. Dat maakt de aanslag op alle mensen in Parijs niet erger dan alle andere aanslagen, maar het raakt me persoonlijk wel iets meer. Het is daarom dat ik me hierdoor iets meer betrokken voel bij de aanslagen in Parijs.

Dan zijn er mensen die zich willen distantiëren van de meute, en er voor kiezen om op Facebook geen Franse driekleur op hun profielfoto te plaatsen. Dat mag: het is tenslotte jouw profielfoto, maar dat er ook mensen zijn die vervolgens alle anderen die wel een solidair gebaar geven, door middel van een Franse vlag in het profiel te verweven, te bekritiseren, dat vind ik domweg belachelijk. Wie ben jij om een gebaar van een ander te bekritiseren? Het is alsof je bij een rouwdienst aanwezig bent en de andere aanwezigen belachelijk maakt om hun zwarte kleding.

Wat is er toch mis met saamhorigheid en waarom moeten we altijd onze mening laten gelden? Is het feit dat er meer dan 125 dodelijke slachtoffers zijn gevallen niet genoeg? Heb je echt de drang en die behoefte om te melden dat er in Libanon  en elders in de wereld ook slachtoffers zijn gevallen? Waarom wel al die aanslagen noemen om vervolgens alle dodelijke verkeersslachtoffers, die bijna dagelijks in Nederland voorkomen te vergeten? Of roepen dat Facebook anti-islam is omdat ze geen Libanese vlag aanbieden om je profielfoto mee te verrijken (…).

Ik kan er met mijn verstand niet bij. Ik begrijp dat angst heerst, zo vlak na een aanslag, maar om nu meteen (op Facebook) te roepen dat dit vraagt om sluiting van de alle grenzen, is onnadenkend. Wat overigens niet verrassend is, want veel van deze (inmiddels ex-) facebookvrienden deelden al eerder berichten tegen de buitenlandse gelukszoekers. Doe eens gek en denk ook eens na: de daders van de aanslag in Parijs waren géén asielzoekers. Het waren Fransen, woonachtig in België. Die alles van tevoren thuis hadden gepland, en niet tussen andere vluchtelingen in een asielzoekerscentrum op een ideetje kwamen.

Laat de angst niet overheersen, want dan geef je echt toe aan het terrorisme. Probeer te genieten van wat het leven je nog allemaal kan bieden. Laten we voor de verandering eens geen discussie aangaan die toch niet uitgesproken kan worden, gewoon omdat we allemaal mensen, en daarom ook allemaal anders zijn. Probeer eerst na te denken voordat je primair reageert. Misschien kunnen we voor een kort moment gewoon eens met zijn allen verdrietig zijn. Laat het terrorisme ons niet uit elkaar drijven, maar laat het ons naar elkaar toe brengen. Er zijn helaas te veel redenen om elkaar op te zoeken en troost te vinden bij elkaar.