Jarenlang was ik fan van Diana Ross. Vanaf de vroege jaren tachtig kocht ik bijna alles wat de Amerikaanse zangeres uitbracht. Al het materiaal dat ze met The Supremes heeft ingezongen heb ik inmiddels zo goed als in mijn bezit. Ik ben ooit lid geweest van haar Nederlandse fanclub en heb haar meerdere keren in Nederland mogen zien optreden.
Het was december 1994 toen er bij mij ineens de knop werd omgedraaid. Na het beluisteren van haar kerstalbum A Very Special Season drong het tot me door dat Diana Ross helemaal niet meer zo een goede zangeres was. Als een lid van de Scientologykerk wiens ogen ineens geopend worden voor een nieuwe waarheid, kwam ik in een nieuwe dimensie terecht: Diana Ross’ zangstem heeft weinig bereik. Ik ging kritischer naar Ross’ zangstem luisteren en ondanks dat Diana Ross zeker een eigen en uniek geluid heeft, was haar stem niet dragend genoeg voor een klassieker als Avé Maria.
Ik was niet meteen fan-af. De albums Take Me Higher en Every Day Is A New Day, die nadien verschenen, heb ik gewoon aangeschaft en ik heb er zeker van genoten. In het nieuwe millennium is mijn liefde voor Diana enigszins verwaterd. Ze bracht in 2006 nog twee albums uit. I Love You en Blue. Het laatstgenoemde album is gevuld met jazzklassiekers, die al in de jaren zeventig was opgenomen. Om onduidelijke redenen is deze op de plank blijven liggen. Het album I Love You vond ik persoonlijk tegenvallen. Alleen het titelnummer was origineel en voor de rest was het gevuld met covers van Queen, Bill Withers, The Beatles en anderen. Een heel veilig (kleurloos) album.
Vorige week werd er een ‘nieuw’ album van Diana Ross uitgebracht. Diana Ross Sings Songs From the Wiz. De titel geeft het weg: Diana Ross zingt liedjes uit de Wiz. Als tiener had ik de soundtrackelpee bijna letterlijk grijs heb gedraaid. Wederom gaat het hier om een vergeten album. De nummers zijn in 1978 opgenomen en het is aan Ross te horen dat haar stem destijds meer bereik had. Ze zingt vol overgave alle bekende nummers van de soundtrack en kruipt hierbij bijna in de huid van de personages uit de film. Het is ouderwets genieten van Diana Ross. Aangezien de film in 1978 enorm teleurstellend werd bezocht, is dit album ook op de plank blijven liggen. Deze release is nu in samenhang met de première van de (ver)nieuw(d)e musical The Wiz Live!
DRAY BOSMA 