Sinds vandaag ben ik mijn vijftigste levensjaar ingegaan. Eerlijk is eerlijk: het klinkt veel ouder dan dat het zo voelt. Het is vandaag dus 49 jaar geleden dat ik in Den Helder ter wereld kwam.

‘You know you’re old when te candles cost more than the cake’

Ik kan nu wel zeggen dat ik me het goed kan herinneren, maar dat is vanzelfsprekend niet waar. Wel ken ik de verhalen van mijn zussen, die vol verwachting de eerste kreten van hun nieuwe zusje of broertje moesten afwachtten op de twee maandagochtend van december. De ene zus hing ondersteboven aan haar enkels langs de trap en een andere zus wist zeker dat ze duidelijk babygejank had gehoord.

Ze moesten wachten tot even na 10 voor half 7. Dat was het moment dat ik voor het eerst van me liet horen, en dat doe ik tot op de dag vandaag nog steeds. Minder aanwezig (ik functioneer prima op de achtergrond) en al helemaal niet huilend, maar ik hoop wel dat ik enkele positieve invloeden op mensen heb (gehad). Of in ieder geval positieve momenten. Je moet ook leren blij te zijn met de kleinere dingen.

Nu is december sowieso wel de maand van herinneringen. We worden met overzichten en gedachten van het afgelopen jaar om de oren geslagen. Wanneer je dan aan je vijftigste levensjaar begint, bedenk je dat je jezelf heel gelukkig mag prijzen. Ik ken helaas te veel mensen die het geluk niet hebben ervaren om het ouder worden mee te mogen maken. Geniet van het ouder worden. Het is een voorrecht dat velen wordt ontzegd.