Het afgelopen jaar heb ik meer dan honderden films gezien waarvan ook velen die in het jaar 2015 zijn uitgebracht. Sinds juni mag ik persvoorstelling voor de website film-op-tv.nl bezoeken, om daarna een recensie voor hen te schrijven. Dat vind ik enorm leuk om te doen en ik hoop dat ik dit het komende jaar mag blijven doen.
De eerste film die ik samen met een handjevol andere recensenten mocht bekijken was de film Man-Up*. Een hilarische, romantische komedie met Simon Pegg en Lake Bell. De film in één zin: Een alleenstaande vrouw neemt de plaats in van een onbekende blind date, wat leidt tot grappige situaties en het vinden van de perfecte vriend.
The Age of Adaline* met ‘onze’ Michiel Huisman en Blake Lively is een modern sprookje over een vrouw die niet ouder dan 29 jaar wordt. Een paar schoonheidsfoutjes daargelaten, heb ik erg genoten van deze film. Harrison Ford laat het publiek zien dat hij daadwerkelijk wel kan acteren, naast het functioneren als stoere actieheld.
Natuurlijk zijn er altijd films die een kwelling zijn om naar te kijken, waarbij je je serieus afvraagt hoe er ooit budget voor is vrijgekomen. The Chosen** is een ongeloofwaardig verhaal over exorcisme, waarbij de hoofdpersoon na enige uitleg van een -voor hem- totaal vreemde, meteen overgaat tot het vermoorden van familieleden. Alleen om één kind te redden (dafuq?).
Devil’s Backbone, Texas** is een horrorfilm in het genre van found footage. Het concept is niet vernieuwend meer en het wordt inmiddels te belachelijk wanneer je mensen voor hun leven ziet rennen en dat ze die verdomde videocamera toch constant bij zich dragen. Na een half uur kijken wens je dat het beeldmateriaal van deze film nooit ‘gevonden’ was.
In augustus draaide Woody Allen’s Irrational Man* in de Nederlandse bioscopen. Een film zoals alleen Allen het kan doen. De film vertelt over een gekwelde, altijd aangeschoten professor in de filosofie die eindelijk weer een doel in het leven vind, welke zeker niet alledaags is. Joaquin Phoenix en Emma Stone schitteren in het Allen-verhaal van 2015, die pas halverwege leuk wordt.
De meest verrassende film van het jaar is naar mening The Circle.** Het vertelt over vijftig mensen die in een ruimte vast worden gehouden waarbij de een na de ander wordt geëxecuteerd. Nadat de eerste dodelijke slachtoffers op de grond liggen, blijkt dat ze zelf invloed hebben in wie het volgende slachtoffer wordt. Hiermee komt de vraag naar voren, wie verdient het om als volgende te sterven? Ik bleef geboeid tot aan de aftiteling kijken.
Bedoeld als pilot van een nieuwe serie, bleek Parallels** na beslissing van de televisiestudio dat het bij een televisiefilm zou blijven. Deze lange aflevering is een avontuur van een aantal mensen die in parallelle werelden reizen. Broer en zus, Ronan en Beatrix zijn op zoek naar hun vader. De vraag is alleen: Op welke versie van de aarde bevind hij zich? Een aanrader voor de science fiction-fan.
The Martian* vertelt over astronaut Mark Watney die door zijn teamleden voor dood op de planeet Mars achter wordt gelaten. Nadat ze op Aarde doorhebben dat hij toch nog leeft, duurt het nog wel even voordat iemand hem kan redden. De film is een verhaal over overleven. Net als in Cast Away*, maar dan met het verschil dat het onbewoonde eiland nu een onbewoonde planeet is, en dat dit verhaal op de planeet iets meer plotgaten kent.
Ik kon dit jaar bijna niet wachten op SPECTRE*, het 24e James Bond-avontuur. Het lange wachten werd uiteindelijk beloond met de langstdurende Bondfilm ooit. Dit laatste was geen pluspunt. Na een fantastische openingsscène, kabbelt het allemaal een beetje voort over het onbekende, donkere verleden van James Bond. Blofeld, de slechterik uit de oude Bondfilms is terug, maar dat maakt deze film nog geen allerbeste Bondfilm uit de hele reeks.
A Perfect Day* is voor mij de beste film van 2015. Het vertelt het verhaal over een groep hulpverleners die in een gewapende conflictzone de watervoorziening van een verlaten dorp in de Balkan probeert te redden. De film laat vooral de waanzin van oorlog zien. Ik heb tijdens de film zitten huilen. Tranen van het lachen, maar ook van het leed dat mensen elkaar aandoen. De beste film van 2015 en tevens een persoonlijke aanrader.
** Momenteel via Netflix te streamen.
