De Vlieg

Er was eens een rijk man die aan alle arme mensen in de buurt geld leende tegen een onredelijk hoge rente. Een arme boer stond diep bij hem in het krijt en de geldschieter ging naar zijn hut om te zien of er nog wat te halen viel.
Toen hij aankwam, zag hij op het erf het zoontje van de boer spelen. ‘Zijn je ouders thuis?’vroeg hij.
‘Nee,’ zei de jongen. ‘Mijn vader is naar een plek waar hij levende bomen omhakt en dode bomen plant en mijn moeder is naar de markt waar ze wind verkoopt om de maan te kunnen kopen.’
De rijke man kon vleien of dreigen.. De jongen bleef bij dit antwoord. Tenslotte zei de man: ‘Luister, als je mij vertelt wat je bedoelt, zal ik je ouders alle schulden kwijtschelden. Hemel en aarde zijn mijn getuigen.’
‘Hemel en aarde kunnen niet praten,’ zei de jongen. ‘Laat een levend wezen onze getuige zijn.
De meen wees naar een vlieg, die op een paal van de hut zat. ‘Die vlieg kan onze getuige zijn,’ zei hij.
Dus de jongen vertelde. ‘Mijn vader is bamboe gaan snijden om een hek te maken en mijn moeder verkoopt waaiers om lampenolie te kunnen kopen.’
De rijke man lachte. ‘Ben jij even een slimmerik!’ zei hij.

Een paar dagen later kwam de rijke man terug om zijn geld. De jongen zei: ‘Vader u hoeft niets te betalen.’ Maar de rijke man ontkende dat hij zoiets ooit gezegd had.
De zaak kwam voor de plaatselijke grondbezitter. De rijke man zei dat hij de jongen nog nooit had gezien, laat staan dat hij hem iets had beloofd, en de jongen zei dat het wel zo was.
‘Het is het ene woord tegen de ander,’ zei de grondbezitter. ‘Ik kan geen rechtspreken zonder getuige.’
‘Maar er was een getuige,’ zei de jongen. ‘Een vlieg!’
‘Een vlieg?’ vroeg de grondbezitter. ‘Houd je mij voor de gek?’
‘Nee,’ zei de jongen, ‘er was een vlieg. Een grote dikke vlieg en hij zat op de neus van deze meneer.’
‘Lelijke leugenaar!’ schreeuwde de rijke man. ‘Hij zat niet op mijn neus, de vlieg zat op een paal!’
‘Neus of paal, dat maakt geen verschil,’ zei de grondbezitter. ‘Je hébt die belofte gedaan, dus de schuld is betaald.