DRAY BOSMA

Er zijn mensen die lopen er mee weg en anderen lopen er voor weg. Valentijnsdag. Ongeacht de mening over deze dag, het blijft moeilijk deze romantische dag in februari te negeren of te ontwijken. Je ontkomt er niet aan. Commercials op televisie en radio met betrekking tot de cadeaus die je aan de liefde van je leven, of aan je geheime liefde, moet geven. De dromerige, romantisch rood met hartjes gevulde etalages van de winkels tekenen het straatbeeld, en je wordt digitaal overspoeld met e-mailberichten waarin aanbiedingen van ondernemers speciaal voor Valentijnsdag worden aangeboden.

Ikzelf heb geen hekel aan deze dag. Ik ontwijk het niet, maar ik zie het nut er niet van in om een geheimzinnige kaart te sturen. Vroeger verzond ik nog wel eens een kaartje, maar daar ben ik later op teruggekomen. Een beetje anoniem je liefde betuigen. Hou op. Wanneer een ander dat juist hartstikke leuk en fantastisch vindt, dat romantisch gedoe met bloemen, kaarten en chocolade, dan is het ook prima. Zolang ik er maar niet aan hoef mee te doen. Gelukkig denkt mijn maatje er net zo over. Dus ondanks dat er hier geen romantische kaarten door de brievenbus vallen, voelen we er ons niet minder om. We hebben het nog steeds naar ons zin.

Wanneer Valentijnsdag zich aankondigt, moet ik altijd even denken aan Marcel. Een oud-collega van mij. Hij had ooit in aanloop naar de meest romantische dag een paar Valentijnskaarten ontvangen. De eerste kaart was ondertekend met de initialen S.E. en een tweede kaart met C.R.. Marcel was aardig opgetogen van deze kaarten. Samen zaten we te bedenken wie deze personen konden zijn maar Marcel kon niemand bedenken. Een laatste ontvangen kaart, ondertekend met E.T., verraadde dat het om een persoon moest gaan. De initialen vormden het Engelse woord SECRET.

Op de dag voor Valentijnsdag vond Marcel het allemaal minder leuk worden. Hij ontving een poster van zijn idool Madonna en er zat een cryptisch gedicht bij. Daarin werden dingen benoemd die alleen bekenden konden weten. Het was ondertekend met Secret Man. Marcel vond het een beetje naar worden. Op Valentijnsdag zelf ontving hij nog een cassettebandje met hierop romantisch liedje over geheime liefdes. Zonder begeleidend e tekst. Na 14 februari bleef het stil. Maanden later bleek dat de stille aanbidder c.q. stalker uiteindelijk aan de neef van Marcel te hebben toegegeven dat hij de persoon achter de kaarten en cadeaus was. Collega Marcel heeft toen alles bij het huis van de verliefde stalker gedumpt. Sindsdien vind ik een Valentijnskaart niet zo romantisch meer.

Dit bericht is eerder op gaysite.nl gepubliceerd.