Op dit moment heb ik mijn 3e werkdag achter de rug. Sinds tijden. Vanmiddag heb ik weer collegae horen roepen dat de figuurlijke persoon ‘Zaagmans’ langs kwam. Inmiddels ben ik alweer gewend aan het ritme dat het werk op kantoor met zich meebrengt. Dat was afgelopen maandag wel even anders. Natuurlijk zorgen de nieuwe indrukken voor een lichte hoofdpijn, die overigens uitstekend werd geholpen door het constant naar een computerscherm te zitten staren, in een ruimte die verlicht wordt door tl-lampen.
Maar je hoort mij niet klagen hoor. Ook niet dat ik sinds dinsdag in een grote ruimte zit met tientallen andere mensen. Het is een kakofonie van telefoongesprekken van medewerkers en onhoorbare mensen die hun rekeningen niet willen (of kunnen) betalen. Zelf ben ik druk met het inhalen van een achterstand van mensen met een openstaande vordering die ‘onvindbaar’ zijn. Via aanvraag bij het BRP (basisregistratie personen) zijn er gelukkig nog veel mensen terug te vinden en kan er alsnog geïncasseerd worden..
Vandaag ben ik vanuit het werk meteen naar huis gefietst om daar meteen weer te vertrekken om te gaan hardlopen. Even een half uurtje mijn hoofd leegmaken. De werkzaamheden op kantoor zijn niet moeilijk, maar je moet wel constant voor de volle 100% de aandacht erbij houden. Ook iets waar ik weer even aan moet wennen. Maar je hoort me niet klagen. Ik vermaak me prima. Op het werk, en met het hardlopen.
