Vandaag is het de derde keer dat in Nederland Koningsdag wordt gevierd. Het is niet veel anders dan de Koninginnedagen van de voorgaande jaren, waarin Koningin Beatrix ons staatshoofd was. Net als voorgaande jaren bezoekt de koning, samen met koningin Maxima, de drie prinsesjes en andere familieleden een gemeente in Nederland. Dit jaar wordt de plaats Zwolle bezocht en overal in het land worden vrijmarkten en festivals georganiseerd.
Voor het jaar 1980 werden de Koninginnedagen totaal anders gevierd. Onze toenmalige vorstin, Koningin Juliana, ging niet het land in. Als een moeder van het volk nodigde ze haar Nederlandse onderdanen uit voor een bezoek in haar goedverzorgde voortuin van het paleis Soestdijk. Hier mochten de genodigden -vaak leden van een verenigingen of een fanfarekorps- in lange rijen en in langzame tred langs het bordes lopen. Zwaaiend met de kleine rood-wit-blauwe vlaggetjes in de hand.
Eenmaal bij het trapstoepje van de voordeur aangekomen mochten enkele vooraf uitgekozen voorzitters van de vereniging of het korps een verjaardagscadeautje aanbieden. Vrolijk gemutst, tezamen met de altijd blij kijkende kinderen en soms licht verveelde kleinkinderen, nam koningin Juliana deze presentjes aan. Vaak was dit een koek of een andere lekkernij uit de contreien waaruit de genodigden in de vroege ochtend met een aantal vervoersbussen naar Soestdijk waren afgereisd.
De Nederlanders die niet lid waren van een vereniging en dus geen uitnodiging hadden ontvangen konden het koninklijke verjaardagsfeestje via de televisie volgen, waarbij presentator Dick Passchier het hele gebeuren becommentarieerde. Dit duurde vaak urenlang. Ik kon als kind halverwege de televisie-uitzending naar buiten gaan om vervolgens na een paar uur, vermoeid van het spelen, nog steeds de laatste bezoekers in de voortuin van het paleistuin voorbij zien lopen, voordat de aftiteling voorbij kwam.
Nee, dan heeft onze huidige koning het toch beter voor elkaar. Hij hoeft niet ieder jaar -op zijn verjaardag- het stoepje voor de deur schoon te boenen. Hij trekt gewoon met vrouw en kinderen het land in, waarbij de onderdanen hem dolenthousiast vertellen over de bezochte stad in zijn koninkrijk. Van de aangeboden plaatselijke lekkernijen hoeft hij alleen een hapje te nemen. Het zal onze moderne monarchie niet gebeuren dat ze tot aan de kerstdagen nog voor kilo’s aan blauwvingers* en andere plaatselijke lekkernijen in huis hebben.
DRAY BOSMA 