Afgelopen woensdag waren er televisieopnames bij me op het werk. Het betrof opnames voor het programma ‘Da’s Goed Geregeld’. Denk nu niet dat ik mijn carrière in het creditmanagementgebeuren aan de wilgen ga hangen om deze vervolgens in te ruilen voor het televisiewereldje van Hilversum. Als kind vond ik dat wereldje misschien wel interessant, maar de behoefte om met mijn hoofd op televisie te komen heb ik niet meer.
Ik vond het wel grappig om mee te maken. Een televisieprogramma maken is een beetje hetzelfde als het creëren van een illusie. Ter plaatse worden situaties door de mensen van het televisiewereldje bedacht en geopperd. Wanneer het niet naar het zin gaat, is het heel normaal om de dingen meer dan 10 keer te herhalen. Totdat het uiteindelijk naar tevredenheid van de regisseur is gegaan. Alles op teevee moet mooi zijn, en daarbij helpen natuurlijk ook camerafilters en andere optische trucjes.
Het is natuurlijk onvermijdelijk dat stadsgeluiden zoals die van stratenmakers met trilapparaten en zware vrachtwagens op de weg langs het kantoor de opnames kunnen verstoren. Dus wanneer mijn collega eindelijk die lange zin foutloos uit heeft gesproken, mag hij het toch nog eens op proberen. Zonder bijgeluiden. En niet zomaar herhalen, gewoon je best blijven doen. Zelfs na 10 keer het verhaal vertellen moet het wel allemaal spontaan en fris overkomen bij de kijkers thuis.
DRAY BOSMA 