Gebarentaal

‘Wij Nederlanders zijn toch maar een tolerant volk!’ Hoe vaak ik deze zin heb mogen horen? Ontelbaar. Op het werk. Op verjaardagsfeestjes. Op Twitter. In de trein. In de media. Ik kan zo blijven doorgaan. Iedere keer als ik die zin hoor, of lees, laat ik in gedachten mijn hoofd zakken en schud zachtjes nee.
    We zijn helemaal geen verdraagzaam volk. Alles wat afwijkt, keuren we absoluut af. Met tegenzin laten het toe. Het tolereren dus. Maar algehele acceptatie is nog ver te zoeken.
    Als apen doen we elkaar na wanneer er tot saamhorigheid wordt opgeroepen. Politici die hand in hand in Den Haag rondlopen. Voetbalkenners, die niets van homoseksualiteit willen weten, staan hand in hand gebroederlijk naast elkaar op een foto. Een mooi gebaar, maar er verandert niets.
    ‘Iedereen heeft het recht te zijn, wie ze zijn.’ Alleen zolang we ons er niet aan hoeven ergeren. Ik heb bijna 25 jaar samen met mijn echtgenoot een relatie. Wanneer wij hand in hand lopen zijn we onszelf niet, want jarenlange afwijzing heeft ons gemaakt tot wie we zijn.
    Daar brengt een actie als #allemannenhandinhand geen verandering in. Probeer als heteroseksueel eens in de schoenen van een homoseksueel te staan. De afwijzing is -bijna- dagelijks te voelen. Het is de instelling van mensen voor de afwijkende, niet alledaagse dingen.
    Toen vorig jaar september de donorwet werd doorgevoerd en ik me hardop afvroeg of homoseksuelen ook mochten doneren, omdat homoseksuelen nog steeds niet bloed mogen geven, verwachtte ik eerlijk gezegd dat men met de vuist op tafel zou slaan en in ongeloof zou roepen: ‘Wat? Hoezo niet!’ Maar al wat ik hoorde was een laf: ‘Goh, is dat nog steeds een dingetje?’ Dat ik wordt uitgesloten van bloedgeven, wat verder iedereen mag doen, omdat ik tot een specifieke mensengroep behoor, is voor velen een dingetje.
    Dat geldt gelukkig niet voor alle Nederlanders. Ik kan hier met trots schrijven dat mijn eigen zus een kennis de toegang tot haar woning heeft geweigerd, nadat de persoon in haar huis een negatieve preek hield over homoseksuelen in het algemeen. Dat vind ik een straffe actie! We hebben meer mensen nodig die opkomen voor anderen. Een actie die sterker is dan het delen een mening op Facebook (probeer op een zaterdagmiddag hand in hand met een persoon van gelijke sekse door de stad lopen).
    Ik heb nog hoop.