De eerste keer dat ik me bewust was van Oudejaarsavond, moet op 31 december 1970 zijn geweest. Dit was dan in de Cornelis Riekelsstraat –waar ik ook ter wereld kwam- in de toen nog 5 jaar oude woonwijk, De Schooten, van Den Helder. Ik kan me herinneren dat ik op Oudejaarsavond van 1970 eerst in de avond naar bed moest om wat te slapen. Ik was te jong om de hele avond op te blijven. Het moet wel in dat jaar zijn geweest, want ik was die decembermaand net 4 jaar geworden. Jonger zal ik niet geweest zijn en als ik ouder was, had ik echt wel meer kunnen herinneren.
Ik denk me te herinneren dat de familie uit Friesland ook op visite was, maar of dat tante Klaske met oom Simon uit Sneek waren of tante Jo met ome Hampie uit Heerenveen, dat weet ik nu niet meer. Maar als ik er over nadenk, kan het ook zo zijn dat het de buren van nummer 20, buurman Maarten en buurvrouw Nettie, waren. Als dit zo was geweest dan waren als vanzelfsprekend ook tante Bets en oom Gijs uit de Klaas Castercomstraat, een zijstraat van onze eigen straat, aanwezig. Tante Bets en oom Gijs waren niet echt familie, maar in die tijd was het gebruikelijk om als kinderen de kennissen en vrienden van je ouders als familieleden aan te spreken. Mijn moeder en tante Bets waren destijds beste vriendinnen, die de grootste lol met elkaar hadden in die jaren. Denk ik.
Rond half twaalf zal ik door mijn moeder of door mijn oudere zussen zijn wakker gemaakt om het oudjaar te mogen meemaken. Ik weet niet of het kwam omdat ik opgewonden was van het moment of dat ik op dat tijdstip enorme aandrang had, maar in de badkamer ontsnapte er een drol vanuit mijn billen, ter grootte van een kroket, die al rollend op de badkamervloer tot stilstand kwam. Mijn zussen schreeuwden in afschuw naar beneden, waar mijn vader, waarschijnlijk door enige alcoholische versnaperingen, licht beschonken, maar zeer geamuseerd naar boven de trap op kwam rennen om mijn kunstje te bewonderen. “Dray kroket!”, riep mijn vader lachend. Ik kan me verder niets meer herinneren van deze Silvesteravond, maar de door mijn vader enthousiast uitgeroepen bijnaam heb ik nog jarenlang mogen aanhoren.
DRAY BOSMA 