DRAY BOSMA

Het weer was gisteren alleraardigst en hierop besloot ik aan het begin van de middag op de fiets een stukje om te rijden naar de supermarkt verderop. Een van mijn favoriete fietspaden in Almere is toch wel het Lepelaarpad, langs de Lepelaarsplassen en de Noorderplassen. De natuur is daar mooi en wilde dieren, zoals reeën, vossen en bevers kun je daar, een paar kilometer buiten de woonwijken af en toe aantreffen.

Ook is er een deel van het Lepelaarpad dat als een verbindingsdijkje tussen een paar eilandjes met de avontuurlijke namen als Zeeroverseiland, Muiterseiland en Schateiland ligt. Op dit deel lopen er koeien die enkel door middel van een veerooster op dit dijkachtig fietspad vrij kunnen rondlopen. Gistermiddag stonden er minimaal tien koeien voor het veerooster, die verdere doorgang over het fietspad onmogelijk maakte. Hoe hard ik ook mijn fietsbel rinkelde, de koeien bleven stoïcijns en eigenwijs stilstaan. Ik kon niets anders dan van mijn fiets afstappen en mij door de kudde koeien te wringen. Dat viel tegen.

Toen ik van mijn fiets sprong, sprong ik hierbij ook in tientalle, reeds door de koeien zelf vertrapte, koeienvlaaien. Het leek alsof ik de gehele druivenoogst van Frankrijk tot wijn mocht vertrappen. Glijpartijen als in Spel Zonder Grenzen, waarbij groenezeephellingen tot groot vermaak van het publiek fungeerde, vielen hierbij in het niet. Daar waar ik in de vrije natuur, en tussen de koeien onbedoeld mijn beste moves tentoonstelde, kwamen de koeien totaal niet in beweging. Het idee om dezelfde route terug te fietsen stond me niet aan en heel voorzichtig probeerde ik wat koeien aan de kant te duwen. Inmiddels was er een fietsende Almeerder bij het veerooster, en mijn probleem tot stilstand gekomen.

‘Ik weet niet of mij het lukt. Ik ben namelijk geen boer’, zei de Almeerse meneer terwijl hij voorzichtig van zijn fiets afstapte. Hij wist me wat nutteloze aanwijzingen te geven, een beetje aangemoedigd tikte ik voorzichtig met mijn voorwiel tegen de enkels van een paar herkauwende dames. Een koe die rechts van mij  stond, vond mijn fiets en alle aandacht wel plezierig en schuurde haar (enorme) grote kop tegen mijn fietsstuur waardoor deze een halve meter hoog werd getild. Instabiel in de uitwerpselen stond ik daar op het Lepelaarpad met mijn fiets in de hand met een koe te stoeien. Dit tot hilariteit van de man achter mij en een toekomende Almeerse op de fiets. Deze dame opperde om met een boomtak de koeien aan de kant te duwen. Dat leek me geen goed idee. Ze was niet bekend met de situatie aan onze kant van het veerooster, want er lag geen boomtak op de grond en de koeien stonden nu om ons heen.

Op een gegeven moment zag ik een nauwe doorgang tussen twee koeien en ik besloot snel mijn fiets tussen beide beesten door te manoeuvreren, met de Almeerse man in mijn kielzog. We waren beiden nog niet aan de andere kant van het veerooster, of de koeien stonden weer als één naast elkaar op het fietspad. De Almeerse mevrouw vond het idee om door de hechte groep koeien te lopen een te grote opgave, gaf hiermee de moed op en besloot hierop om te keren. Nadat ik mijn gympen en de fietsbanden van mijn oude fiets in het hoge gras had schoon geveegd, stapten we gedrieën op de fiets om onze weg verder te gaan en de koeien achter ons te laten. Hoe mooi en allervriendelijkst het weer vandaag ook mag worden, ik fiets deze keer rechtstreeks door naar de supermarkt.

Een eerder geschoten foto van de bewuste plek van gistermiddag op het Lepelaarpad in Almere.