Bezoek

Het begon op een dinsdagavond in oktober. Er werd aan de deur gebeld en een Aziatische meneer zei dat hij een afspraak had met een Cora. Ik vertelde hem kortaf dat er geen Cora op dit adres woonachtig was. Hij keek verbaasd. Ik keek boos. Wat is dat voor een idioot, dacht ik nog. Ik heb in de deur staan wachten tot hij de voortuin uit was gelopen. Je hoort tegenwoordig over ongure types die aanbellen om te zien of er iemand thuis is. Om zeker te zijn ben ik even later met een lege plastic verpakking naar de vuilcontainer gelopen om te zien of de man echt weg was. Hij stond verderop, op de hoek van de straat druk te doen op zijn mobieltje. Ik heb ‘m daar laten staan en dacht verder niet meer hem.
Een paar dagen later, op donderdagavond, werd er weer aangebeld. Vermoeid van de gedachte dat het een colporteur of collectant was deed ik open. Weer stond er een man voor deur die beweerde een afspraak te hebben met een vrouw. Een déjà vu. Nu was ik verbaasd. Ik dacht er verder nog niet veel van. Het moest een vergissing zijn. De man liep teleurgesteld de voortuin uit, en ik naar binnen. Ik zei tegen Edo dat er een man aan de deur stond in de veronderstelling dat er een vrouw in de deuropening op hem wachtte. Edo reageerde ook verbaasd en zei dat er de dag ervoor ook al een man voor de deur stond en beweerde een afspraak met een vrouw te hebben. Het kwartje was gevallen. Ik wist nu genoeg.

Een sneu persoon die het een hilarisch idee vind om mannen naar ons adres te sturen, met het verhaal dat er op ons adres een lekker bezigheid met een vrouw valt te beleven. Tegenvaller voor de mannen, want er woont op dit adres geen vrouw. Wel 2 mannen. De dagen erna dat er ‘s-avonds aan de deur werd gebeld wisten we uiteindelijk hoe laat het was: geen colporteur, collectant of pakketbezorger, maar een licht opgewonden man die even lichamelijk plezier dacht te hebben. Het werd een beetje gênant, want ik stond een beetje verveeld uit te leggen dat de man in de maling was genomen. Verbaast en gekrenkt liepen ze dan het tuinpad af. Er was 1 man die zo schrok en zich schaamde, dat hij zonder iets te zeggen het tuinpad af rende.
Inmiddels bedachten we wie er achter deze geintjes kon zitten. We wisten niet zo snel iemand te noemen. We hebben geen ruzie met anderen en zijn best wel oké in de omgang met anderen, maar wellicht zijn er mensen die rancuneuze trekjes hebben en er voldoening in vinden om ons bijna iedere dag naar de deur te laten lopen. Een beetje teleurstellend. Ik vind het niet erg om van de bank te komen en naar de deur te lopen. Ik vond het eerder sneu voor de mannen die de moeite nemen ergens naartoe te gaan en dan zo teleurgesteld worden. Ik was er inmiddels van overtuigd dat de verantwoordelijke grappenmaker eerder een kneus dan alleen rancuneus was.

Na 2 weken was het nieuwe wel af van de visites, en begon ik bij de mannen te informeren hoe ze aan mijn adres kwamen. Dit heeft nog een paar mannen geduurd, maar uiteindelijk kreeg ik de naam van de website. Daar ben ik gaan zoeken naar een link, maar ik werd niet veel wijzer van de borsten en billen die er aangeboden werden. Uiteindelijk gaf een vriendelijke man, die zich meermalen verontschuldigde voor zijn bezoek, het telefoonnummer gegeven. Eindelijk kon ik gericht zoeken op de website. Het nummer maakte een link met Escort Sara uit Almere. Een voor ons onbekende vrouw, wier foto’s volgens mij van het internet zijn geleend.
Bij navraag van een neef die bij de politie werkt bleek dat aangifte van deze bezoekacties geen zin heeft. De sneu-keutel die mannen naar ons adres stuurt doet niets strafbaars. Dan maar iets anders verzinnen. Ik heb de mensen achter de website een e-mail verstuurd met hierin het verhaal van de ongevraagde visitaties met daarbij het verzoek het profiel te verwijderen of tenminste de persoon aan te spreken over de onzinnige acties, en wanneer er toch weer een man aan de deur stond, ik het telefoonnummer via sociale media bekend zou maken.

Ik kreeg een reply met uiting van sympathie en men ging de persoon achter het profiel aanspreken. Wanneer een bezoek zich weer voordeed wilden ze dit graag weten. Een tweetal dagen later heb ik ze maar een emailbericht gestuurd, want in het weekend hadden zich weer mannen aangemeld. Dit keer besloot ik het nummer bekend te maken op sociale media met de vraag of men het telefoonnummer (her)kende. Hier was genoeg respons op en heb ik via Whatsapp gevraagd waarom ze mannen naar mijn adres stuurde. Hierop kreeg ik 2 dagen later een respons. In foutief Engels: ‘Sorry for this, I dont repeat relly sorry.’
Weer een dag later ontving ik een emailbericht van de website-medewerkers. Ze hadden het profiel van Escort Sarah uit Almere voorlopig offline gehaald. De sneu-keutel(s) achter het profiel, vond(en) de grap van het repetitief mannen naar ons adres sturen inmiddels ook flauw worden, want er heeft zich sindsdien geen man meer gemeld aan onze voordeur.