Twintigers

‘Waar was je? Ik heb op je zitten wachten. Je was hartstikke dronken, gast!’ zei de jongen met het korte kapsel en Adidaspak.
‘Nee, man. Ik ben met mijn dronken kop door de politie meegenomen. Toen ik wakker werd ben ik ‘m stilletjes gesmeerd. Ik heb weten te ontsnappen uit het bureau!’ verklaart de andere. Hij draagt zijn nep Louis Vutton-petje scheef op zijn hoofd.
‘Weet je dat heel zeker?’
‘Leggen kippen eieren? Ja. Natuurlijk weet ik het zeker!’
‘Het is heel anders gegaan, man.’
‘Huh? Hoe dan?’

De jongeman in het Adidaspak was die avond daarvoor ook aangeschoten, maar niet zo erg als de ander met het nep-petje. Op een gegeven moment had hij een black-out. Helemaal lam en niet meer in staat om zelfstandig weg te gaan. De ander in het pak voelde zich verantwoordelijk genoeg om zijn vriend mee naar huis te nemen. Met veel moeite kreeg hij zijn vriend buiten. Door de koude, frisse lucht knapte deze heel even op, maar was al weer snel terug in lazarusland.

De jongeman in het pak plaatste zijn vriend op het zadel van zijn scooter en ging zelf voor hem zitten. Door de armen van zijn vriend met de nep-pet onder zijn eigen armen te stoppen, bleef deze enigszins rechtop zitten. Dit ging zo goed de eerste meters, maar bij de eerst bocht gleed een arm van zijn vriend weg en bungelde deze schuin achterover mee achter de scooter aan. Om snel thuis te zijn reed hij over de Overtoom. Een plek waar veel politiecontrole is. Zo ook die avond ervoor.

Het was te laat om nog om te keren. Hierdoor zou de vriend met het nep-petje sowieso van het zadel glijden en werd alle aandacht naar hen getrokken. Alsof dat nu al niet het geval was, want inmiddels was ook de andere arm weggegleden en leek het alsof de dronken passagier een spel als Twister op de scooter uitvoerde. De jongeman in het pak reed langzaam door, en zich verontschuldigend kwam hij aan bij de politiefuik. De politieagenten moesten wel lachen om het beeld dat ze zagen.

Afgesproken werd dat de bestuurder naar huis mocht doorrijden, maar dat zijn vriend mee moest naar het bureau, even verderop. Daar kon hij deze nacht zijn roes uitslapen. De vriend in het Adidaspak is toen naar huis gegaan en is gaan slapen, waar hij de volgende ochtend door zijn vriend werd gebeld met het verhaal van zijn ontsnapping. Niets heroïsch, want hij is met zijn schoenen in de hand heel zachtjes het bureau uitgelopen. De aanwezige agenten haalden hun schouders op en schonken nog een kop koffie in.