Vandaag hadden we een soort van rustdag. Even geen strakke planning op de agenda, maar meer een we-zien-wel-wat-er-op-ons-pad-komt-dag. Geen wekker die afgaat, maar douchen wanneer je wakker bent geworden (altijd wel zo handig). Overigens is het douchen hier een uitdaging. De badkamer is zo minimaal dat je amper je kont kunt keren. Wanneer je thuis de meterkast ombouwt tot douchecel, heb je meer ruimte dan hier in het appartement.

Na het ontbijt ben ik in m’n eentje even gaan wandelen op het zogenaamde salamanderpad. Niet het hele stuk zoals we een paar dagen geleden liepen, maar even een kilometer heen, en weer een kilometer terug. Dat vond ik voldoende met 28° celsius in de zon. Aangekomen bij het eerste witte kapelletje ben ik omgekeerd, richting thuis, en daar zijn we samen het zwembad in gedoken. In het water heb ik mijn dagelijkse 30 baantjes getrokken (volgens mijn horloge is dat 1,5 kilometer) en zijn we daarna het centrum van Oía ingegaan om te gaan lunchen.

De lunch hebben we genoten bij Skala, waar we Griekse salade hebben genomen, en de beslissing hebben gemaakt om daar in de avond ook te gaan uiteten. De ambiance was er zo dat we die keuze zonder twijfel hebben gemaakt. Op de terugweg hebben we de nodige souveniers ingeslagen, en de rest van de middag hebben we rondom en vlakbij bij ons appartement doorgebracht, om vervolgens later tijdens de zonsondergang weer naar het restaurant terug te lopen. Lang verhaal, kort: Wederom hebben we heerlijk gegeten en nu zitten we gelukzalig voor ons appartement te genieten van de zwoele, zomerse vrijdagavond.