De dorpsgek. Het is natuurlijk een denigrerende bijnaam voor een persoon die zich niet schikt naar de normale gedragsnormen in een dorp of stad. Maar vaak gedragen ze zich ze luid en roepen ze rare dingen. Ze sluiten zich op deze manier buiten de groep. Het lijkt dat iedere dorpsgek een verhaal heeft. Het is in ieder geval een aardige bijkomstigheid.
Vroeger had je in Den Helder de ‘gek’ Pietje de Teller. Een van de dorpsgekken die deze stad rijk was. Pietje telde alles wat los en vast zat. In mijn herinnering kwam hij nooit verder dan het getal 50 en begon hij iedere keer opnieuw met tellen. Of het werkelijk ook zo gebeurde, is me te wazig in herinnering. Naast Pietje de Teller hadden we in Den Helder nog een Pietje rondlopen. Pietje Lont. Hij was een altijd aanwezig persoon.
Jodelend en in beschonken toestand liep hij door de straten van Den Helder. Volgens de overlevering was Pietje de kleinzoon van de laatste Duitse keizer Wilhelm. Ik heb geen idee of dit ook zo was. Pietje Lont was de altijd dronken -bijna- Duitse monarch en hij was vaak in het gezelschap te vinden van de kleurrijke en vooral altijd luid lachende Antilliaanse Carmalita. Tegenwoordig lijkt iedere stad in Nederland bevolkt door gekken.
In de stad Almere is dat zeker het geval. Vandaag was er weer zo een idioot die het nodig vond om een ruit van een vertrekkende stadsbus in te slaan. Alleen omdat de bus vertrok zonder deze dorpsgek. Ik ga niet zeggen dat het me doet verlangen naar vroeger, maar een aantal jaren geleden was het aantal dorpsgekken nog te overzien. Vandaag zijn er te veel mensen die buiten de standaardnorm van de samenleving vallen.
DRAY BOSMA 