Samir en Omar zijn al sinds hun kindertijd beste vrienden. Ze groeiden samen op in een klein dorp in Iran, waar ze naar dezelfde school gaan, voetballen op het plein, en dromen over de toekomst. Ze delen alles met elkaar, ook een groot geheim: Ze zijn verliefd. Op elkaar.

Ze weten dat hun gevoelens verboden zijn, waar homoseksualiteit als een zonde en een misdaad wordt beschouwd. Ze weten dat hun familie, hun buren, en hun geloof hun liefde afwijzen en veroordelen als ze erachter komen. Ze weten dat ze geen toekomst samen hebben, tenzij ze hun land ontvluchten.

Ze spreken af om elkaar in het geheim te ontmoeten, als het donker is, in een verlaten schuur aan de rand van het dorp. Daar kunnen ze even zichzelf zijn, elkaar kussen, knuffelen, en fluisteren dat ze van elkaar houden. Ze beloven elkaar dat ze ooit samen weggaan, naar een land waar ze vrij zijn.

Op een avond gaat het mis. Een groep jongens uit het dorp heeft hen gevolgd, en valt hen aan wanneer ze de schuur binnen gaan. Ze slaan hen, schelden hen uit, en dreigen hen aan te geven bij de politie. Ze nemen hun telefoons af, waarop ze foto’s en berichten van elkaar hebben. Ze vertellen dat ze hen zullen vernederen voor het hele dorp, en dat ze hen laten boeten voor hun vieze ziekte.

Samir en Omar zijn doodsbang. Ze smeken om genade, maar de jongens luisteren niet. Ze slepen ze mee naar het plein, waar ze hen vastbinden aan een paal. Ze roepen de mensen uit hun huizen, en vertellen hen wat ze hebben ontdekt. De mensen reageren geschokt, woedend, en walgend. Ze beginnen te schreeuwen, te spugen, en het gooien van stenen. Ze eisen dat de politie moet komen, en dat de jongens worden gestraft volgens de wet.

Samir en Omar kijken elkaar aan, en zien de pijn, de angst en de liefde in elkaars ogen. Ze weten dat ze geen hoop meer hebben, dat ze geen kans hebben om te ontsnappen. Ze weten dat ze elkaar niet meer zullen zien, dat ze elkaar nooit meer gaan aanraken. Ze weten dat ze gaan sterven, alleen omdat ze van elkaar houden.

Ze zeggen niets, ze staan er met verborgen emotie. Ze houden elkaars hand vast, en wachten op het einde.