Het lijkt er bijna op dat ik mijn schrijfinspiratie alleen nog verkrijg door het openbaar vervoer, of juist door het slechte functioneren hiervan. Wederom zit ik nu in de bus richting thuis, want vandaag is het een bovenleiding die defect is. Ik weet niet waarvan deze leidingen zijn gemaakt, of hoe ze geïnstalleerd worden, maar het is een kwetsbaar onderdeel van de Nederlandse Spoorwegen.

Ik maak me er niet meer druk om, want als ik dat doe wordt het een dagelijks onderdeel van mijn bestaan, en dat wil ik niet. Het is alleen even snel schakelen. Zo denk je dat je vanuit het werk easy naar jouw metrostation kan wandelen en dan moet je ineens gehaast naar de bushalte, tien minuten verderop, lopen. Gehaast omdat ik natuurlijk wel op tijd thuis wil zijn. Een relaxt bestaan heeft voor mij wel grenzen.