Ik leer het nooit af. Ik heb weer een nieuwe verzamelhobby. Sinds enige tijd vind ik het leuk om pennen van het merk Parker te verzamelen.

Waar ik vroeger al tientalle Monopoly-spellen verzamelde (ik bezit ze nog allemaal) of later meerdere Ken-poppen in doos op zolder bewaarde (ik bezit ze nog voor vijftig procent), hield dit me niet tegen om weer eens later diverse flessen Whiskey te verzamelen (op een paar flessen na, allemaal genuttigd!). Ik weet niet van wie ik het heb; niet van mijn vader, noch van mijn moeder. Of van een ander familielid.

Ik laat ‘t voor het gemak maar even buiten beschouwing dat ik hiernaast ook nog wel vinylplaten (soundtracks) en diverse boeken verzamel. Of zoveel mogelijk van de James Bond- of StarTrek-franchise. Hoewel dit laatste al wat minder enthousiast gaat (volgens mijn gebruikelijke normen).

Terug naar de Parkerpen; vroeger was ik al liefhebber van dit pennenmerk, maar ik behoed me ervoor dat ik nu niet voor allerlei nieuwe, soorten pennen (vulpen, balpen, etc.) of in alle kleuren val, want wat moet je in godsnaam met drieënzeventig pennen wanneer je maar één hand hebt om mee te schrijven?