Momenteel beluister ik, naast de podcasts ook vaak naar het album The Eagles van de gelijknamige band. Het album brengt me voor mijn gevoel naar het voorjaar, waar het bijna overgaat in de zomer. Het album is volgens het internet een indrukwekkend, divers en sonisch superieur debuutalbum dat de basis legde voor een succesvolle carrière van de band in de jaren zeventig.

Het album uit 1972 is buitengewoon gebalanceerd met alle vier de bandleden die nummers schrijven en zingen, met een mix van rock, folk en country, doorheen de muziek. Het geluid werd gevormd door de opkomende country-rock scene in Los Angeles, geleid door groepen als Poco, die instrumenten als banjo en pedal steel gitaar toevoegden aan de basis rock arrangement. Het album werd geproduceerd in Londen door Glyn Johns en was meteen een commercieel en kritisch succes.

Het album The Eagles leverde drie top 40 hitsingles op, die allemaal nog steeds erg populair zijn, zoals “Take It Easy”, “Witchy Woman” en “Peaceful Easy Feeling”. Deze nummers hebben een pakkende melodie, intelligente teksten, een krachtige opbouw en een heldere zang, met prachtige vierstemmige harmonieën op de juiste momenten voor maximaal dramatisch effect. Deze nummers kunnen je een zomers gevoel geven, omdat ze gaan over vrijheid, liefde, avontuur en optimisme. Ze roepen beelden op van de woestijn, de weg, de sterren en de natuur. Ze hebben ook een warme en luchtige sfeer, die past bij het zonnige klimaat van Californië, waar de band vandaan komt.

The Eagles (1972) is een klassiek album dat zich kan meten met het beste werk van de Byrds, Buffalo Springfield, Burrito Bros., en de andere vooraanstaande Los Angeles groepen. Het is een album dat je doet verlangen naar de zomer en je een vredig en gemakkelijk gevoel geeft.