Morgen begin ik aan mijn zestigste levensjaar. Het blijft een merkwaardig idee. Zestig klinkt als een mijlpaal, maar in feite is het niets anders dan dat ik negenenvijftig keer een rondje om de zon heb meegedraaid. De aarde doet het zware werk, en ik zit alleen maar op de voorste stoel. Toch voel ik een soort dankbaarheid die ik vroeger niet had. Misschien omdat ik inmiddels weet dat het niet iedereen gegeven is om zo ver te komen. Het leven strooit zijn geluksmomenten als confetti, maar nooit in gelijke hoopjes.

Ik prijs me gelukkig. Echt waar. Niet op een luidruchtige manier, meer het soort geluk dat je voelt als je ’s ochtends de deur uitloopt en merkt dat het niet regent. Dat het zonnetje voorzichtig op je gezicht schijnt. Een toevalsgeluk, maar daardoor juist bijzonder betrouwbaar.

En ik wens het iedereen toe: een lang leven, precies zoals ze het zelf zouden willen. Niet langer, niet korter, maar goed. Met zachtheid waar het kan en moed waar het moet. Het klinkt sentimenteel, maar sommige zinnen mogen dat best zijn.

Dat ik morgen jarig ben, tja. Ik zal er heus van genieten. Een beetje. Maar al die aandacht hoeft van mij niet zo. Het is alsof je ineens op een podium wordt gezet terwijl je net met iets anders bezig was. Je weet niet goed waar je je handen moet laten en iedereen kijkt net iets te lang naar je gezicht. Daarom is de dag erna altijd leuker. Dan is het decor afgebroken, de spotlight uit, en mag je weer normaal doen. Geen gefeliciteerds meer, geen opgewekte vragen over hoe het voelt om weer een jaar ouder te zijn. Het voelt als gisteren, denk ik dan meestal, want dat ís het ook.

Maar goed. Morgen hef ik het glas. Niet op mezelf, dat vind ik altijd zo zelfingenomen klinken, maar op de mensen die mijn leven hebben gevuld, verzacht, ingewikkeld gemaakt, mooier gemaakt. Zonder hen zou het allemaal een stuk leger zijn. Minder betekenisvol. Minder lachbaar ook.

En dan loopt de verjaardag vanzelf voorbij. De aarde draait door, en wij draaien mee, en ergens halverwege besef ik dat het allemaal eigenlijk heel gewoon is. Bijzonder, maar ook weer niet. Precies zoals een verjaardag hoort te zijn. Op naar nog vele rondjes om de zon!