DRAY BOSMA

“Het is weer om een erfenis te verdelen.”, zegt mijn moeder altijd wanneer de regen buiten druilerig en constant valt. Gelukkig is er niemand overleden en valt er geen erfenis te verdelen, maar het is een gezegde om aan te geven dat het nare weer buitenshuis toch érgens goed voor moet zijn. Ik zou het in het verleden nooit gezegd kunnen hebben, maar het was vanmorgen fantastisch weer om te gaan hardlopen! Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat er in eerste instantie geen zin was om door de (harde) regen te lopen, maar de gedachte dat ik vandaag niet kon hardlopen, maakte me te onrustig.

Dus toch die hardloopschoenen aangetrokken en naar buiten gegaan. Een baseballpet sierde mijn hoofd, zodat het hemelwater niet rechtstreeks in mijn ogen kwam en het hardlopen ging lekker. Beter dan de vorige twee looprondjes, toen ik een beetje (veel) last van mijn knieën had. Misschien kwam het omdat ik voorzichtig(er) ging lopen, omdat er overal regenplassen en regenwormen op mijn route lagen. De afvoer van het hemelwater is in Almere niet overal goed geregeld en dat resulteert in hink-stap-sprong-situaties, omdat de regenplassen  uiteindelijk minimeertjes blijken te zijn.

Ik weet nu ook waarom men regenwormen, regenwormen noemt. Bij iedere regenbui komen ze uit de grond gekropen om zand van hun ringen te spoelen. Ik heb vanmorgen, zonder dat ik overdrijf, meer dan een paar honderd regenwormen op stoepen en fietspaden zien kruipen en kronkelen, en het is niet dat ik het zielig vind wanneer de zolen van mijn hardloopschoenen deze ongewervelde dieren vertrappen, maar de gedachte om stukjes platgetrapte regenworm onder mijn zolen mee te voeren vind ik weerzinwekkend. Ondanks dat ik voorzichtig heb gelopen, ben ik toch sneller gaan lopen dan de voorlaatste twee hardlooprondjes, want ik wil niet al te lang stilstaan bij die vieze gedachte.