Huwelijk

Het huwelijk is een verbintenis tussen twee mensen die samen, voor de rest van hun leven, bij elkaar willen blijven. Die niet per se alles samen willen ondernemen, maar uiteindelijk aan het einde van een dag elkaar wel weer opzoeken en vertellen over hoe de dag geweest is. Vertellen over de dingen die ze meemaakten, de momenten die ze hebben ervaren en de zaken die ze nog overdenken.

Sommigen zijn van mening dat ze voor bovenstaande omschrijving geen zogenaamd boterbriefje nodig hebben. Sommigen die het huwelijk gewoon iets te overdreven vinden. Om tegen betaling in een stadsarchief geregistreerd te staan als de rechtmatige partner van hun liefde. Ik vind dat persoonlijk iets te simpel gedacht: het gaat niet alleen om de registratie van je liefde voor een ander. Het is ook in de tegenwoordige tijd -hoe onromantisch ook, soms nodig om te kunnen bewijzen dat je samen met zijn tweeën, eigenlijk één bent.

Trouwen doe je gevoelsmatig met je hart. Maar soms is het helemaal niet verkeerd om, naast het hart, ook het verstand te laten spreken. Wanneer je ongeregistreerde levenspartner niet meer langer jouw partner kan zijn –ongeacht de reden hiertoe, dan komen er momenten in je leven, waarvan je nooit had bedacht dat deze de revue zouden passeren. Dat de mensen in je omgeving, waarvan je het nooit had verwacht dat zij die mensen konden zijn, die jou een gelukkige leven in de weg staan.

Vandaag is het precies 15 jaar geleden, dat ik -samen met mijn man, het huwelijksbootje ben ingestapt. Heel officieel heet het geen huwelijk, maar een partnerregistratie. Dit omdat het burgerlijk huwelijk voor huwelijkspartners van hetzelfde geslacht pas per 1 april 2001 is opengesteld in Nederland. Maar we kregen op ons huwelijksdag een trouwboekje van de gemeente en hiermee is het voor mij toch een officieel huwelijk.