Afgelopen zondag was het 19 jaar geleden dat Matthew Shepard, vastgebonden aan een hek, waar hij door Aaron Kreifels werd gevonden. Een kilometer buiten het stadje Laramie in de Amerikaanse staat Wyoming. Wat Aaron eerst aanzag voor een vogelverschrikker, bleek de 21-jarige Matthew te zijn, die 18 uur daarvoor op de vorige avond door Aaron McKinney en Russell Henderson was beroofd, in elkaar geslagen en vastgebonden aan het hek om daar vervolgens voor dood te worden achtergelaten.
Morgen, 12 oktober, is het 19 jaar geleden dat Matthew Shepard overleed aan zijn verwondingen. Het nieuws maakte destijds veel los in de westerse wereld. Er was een homoseksuele man vermoord om wat hij was. Een haatmisdaad. Waren we inmiddels zo diep gezakt? Helaas was dit niet de eerste keer dat een persoon om zijn (of haar) geaardheid was vermoord, maar dit keer werd het nieuws mondiaal opgepakt. De wereld was in shock -en vooral boos, om wat er was gebeurd met Matthew Shepard.
De daders verklaarden tijdens het proces dat ze in paniek waren geraakt toen ze door Matthew werden verleid. Later vertelden ze dat ze hem alleen wilden beroven. Op 5 april 1999 bekende Henderson schuld in ruil voor strafvermindering van de doodstraf naar twee keer levenslang. McKinney werd schuldig bevonden aan moord met voorbedachten rade, maar zijn straf werd omgezet van doodstraf in een levenslange gevangenisstraf. Beiden beweren dat hun daad door de Bijbel wordt gerechtvaardigd.
In 2013 publiceert journalist Stephen Jimenez The Book of Matt waarin hij het officiële verhaal betwist. Hij schetst aan de hand van getuigenverklaringen een geheel ander beeld van de zaak. Shepard zou verslaafd zijn en door een medegebruiker en dealer te zijn vermoord. Bovendien komt naar voren dat de moordenaars zelf uit de homoscene kwamen en er sprake was van een vermeende seksuele relatie tussen de twee. Het idee dat dit een haatmisdrijf is wordt hiermee onderuitgehaald.
De moord op Matthew Shepard symboliseert de kwetsbare, onzekere plaats in onze wereld. Gelijkheid en vrijheid blijkt door haatmisdaad niet langer waarheid te zijn. Wanneer je anders bent dan de gemiddelde medemens, dan ben je een buitenbeentje. Een zonderling, waarbij een vogelvrijverklaring een logisch gevolg is. Een verbanning uit de gemeenschap. Daarom is het belangrijk om iedereen te accepteren zoals ze zijn. Geen mens verdient het apart gezet te worden.
Vandaag zal ik zo min mogelijk oordelen over anderen. Zolang het mogelijk is. Het zal niet makkelijk zijn, want mensen houden graag vast aan de hokjesgeest, en ook ik ben maar een mens. Mensen die vandaag chagrijnig over straat lopen en mopperen zal ik vragen of ze ook eens vrolijk kunnen zijn. We mensen zijn nu eenmaal ingedeeld in diverse rassen, maar ik zal mijn best doen ze niet langer in groepen of hokjes in te delen. We zijn tenslotte allemaal één volk, met zijn allen woonachtig één planeet.
DRAY BOSMA 