De eerste dag van de vakantie op Rhodos begon laat. Om ongeveer 18:00 uur stegen we op vanaf vliegveld Schiphol (vanzelfsprekend vanaf de Polderbaan). Niet dat het vakantie-avontuur toen pas begon. 

Enige tijd hiervoor beleefden we een klein spannend moment op het vliegveld. Bij Gate B27 zag ik -tijdens het wachten om te boarden, door het glas dat een van onze koffers al vroeg door een Schiphol-medewerker werd meegesjouwd. Het was niet eens dat het een mogelijkheid was dat het de onze was, het was voor honderd procent zeker de koffer die we bij het inchecken op de band hebben gezet. De airtac in de koffer bevestigde dit ook via mijn iPhone. Daar stond onze koffer, alleen in de brandende zon, te wachten tot hij niet vergeten ging worden, en daar leek het wel op. 

Ik was niet meteen in de paniek-modus, maar hield de koffer wel goed in de gaten. Toen uiteindelijk de andere koffers voor deze vlucht waren ingeladen, stond mijn koffer nog steeds alleen in de brandende. In mijn fantasie zag ik op de koffer een fictieve traan over de oranje kofferband rollen. Arme koffer; alleen en vergeten. 

Edo besloot hierop het personeel bij de balie van de gate hierover in te lichten. Vanaf een afstand zag ik veel wijsgebaren en mensen met uitgestrekte nekken meekijken, naar de eenzame koffer. Hierop ontstond enige consternatie bij de andere reizigers en vond ik het opvallende dat er ineens mensen een idee, en een mening, over mijn koffer hadden. Spontaan verzonnen verhalen en goedbedoelde, maar nutteloze tips om actie te ondernemen. Gelukkig ook grappige opmerkingen.

Lang verhaal, kort; uiteindelijk werd de koffer toch meegenomen naar de bagageruimte en was het boarden kort hierna, met een half uur vertraging, maar dat stond los van mijn vergeten koffer, van start gegaan. Rond de klok van 18:00 uur stegen we op en landden we om ongeveer 22:30 plaatselijke tijd op het Griekse eiland. Hier kregen we een transfer aangeboden (maanden geleden al geboekt) en kwamen we even voor middernacht aan in ons hotel.