DRAY BOSMA

Zaterdagochtend. Het is 07:00 uur en ik lig klaarwakker in bed. Het lijkt of ik niet meer kan uitslapen, zodra ik me aan paar keer in bed heb omgedraaid. Ik sluit mijn ogen, maar Droomland is niet meer bereikbaar. De poorten zijn dicht en mijn ogen blijven open. Na een paar pogingen om er toch te komen geef ik de moed op en stap uit bed. Buiten is het nog schemerig donker.

Ik geniet van het moment. Het lijkt er op of de wereld nog wakker moet worden en ik ben er getuige van. Ik geef de katten Oprah en Harpo hun eten en ik kijk even later door het keukenraam naar buiten. Een fietser stapt van zijn fiets en loopt over een zandheuveltje. Het fietspad langs het spoor in Almere is aan vervanging toe en alles is met hekken afgesloten, maar dit houdt niemand tegen.

Ik zet het koffiezetapparaat aan. Tijd om echt wakker te worden. Op de deurmat ligt de ochtendkrant om opgeraapt worden. Met het ochtendnieuws loop ik terug naar de woonkamer. De koppen op de voorpagina melden geen nieuws. Het zijn analyses over wat de afgelopen dagen in het nieuws was. De ondergang van Kevin Spacey wordt in een tijdlijn van enkele dagen geanalyseerd.

Naast de ondergang ook een enorme afgang, en terecht, denk ik. Bepaalde acties hebben nu eenmaal consequenties. Het gemelde misbruik uit 1986 kan Spacey niet herinneren, maar wel dat hij zeer waarschijnlijk dronken was. Zo verklaart hij officieel via Twitter. Heel slim (of juist niet) probeert hij de aandacht te verleggen door uit de kast te komen, maar die goocheltruck mislukt volledig.

Ik schenk me nog een kop koffie in en eet een krentenbol. Buiten is het inmiddels licht geworden, maar het blijft er grijs en grauw. Sky Radio Christmas op de achtergrond herinnert me eraan dat over 3 weken hier de kerstboom weer in de huiskamer staat. Zoals in alle laatste weekenden van november. De dag komt op gang wanneer ik de stofzuiger uit de kast haal. Je kunt niet altijd de hele dag niets doen.