De feestdagen zijn voorbij. Het nieuwe jaar is ruim een week geleden van start gegaan en ik zit sinds een paar dagen weer in het oude, bekende ritme. De twee weken vrij hebben me goed gedaan. Ze voelden ook echt als twee volle weken vrij zijn. De dagelijkse orde en regelmaat geeft me weer rust en nu is het wachten op het komende voorjaar. Deze weken ervaar ik soms als minder prettig. Ik beweer niet dat ik lijdt aan een nieuwjaarsdepressie, want ik heb geen zin om bij het raam naar de regenbuien, buiten te kijken. Om te wachten op het mooie(re) weer. Ik geniet van de kleine geluksmomentjes. Die vind ik overal in; een stralend zonnetje tijdens een lunchwandeling, de trein die op tijd rijdt of wanneer ik buiten door de winterse gladheid onderuit ben gegleden en ik gelukkig geen lichamelijke last van heb overgehouden. Tel je zegeningen. Het klinkt als een cliché, maar dat heb je met cliche’s; ze zijn waar.