DRAY BOSMA

Vandaag is het de laatste dag op het eiland Zykanthos. Morgenochtend worden we verwacht om vroeg bij de weg te staan om opgehaald te worden voor de transfer naar het vliegveld. Vandaag was ook weer een vakantiedag zonder huurauto, dus waren we een beetje aan huis gebonden. Ook niet erg, zo leer je iets meer van de omgeving (hou ik mezelf voor).

We zijn voor een wandeling op en neer de drukke weg naar het strand van Laganas gelopen, en hier en daar een souvenierachtige herinnering aangeschaft. Mochten we spijt van de aanko(o)p(en) hebben, dan kunn we deze nog altijd als verjaardags-, sinterklaas- of kerstcadeau slijten. Win/win-situatie! Maar ik ben wel tevreden met wat we straks meenemen in onze koffers.

Vanmiddag hebben we bijna de hele middag bij het zwembad gelegen. Ik heb nog iedere dag een flink aantal baantjes gezwommen, want ik ben niet zo goed in het ronddobberen in een opblaasdonut. Wel is het gelukt om onder de parasol een flink aantal bladzijden te lezen. Hierbij ben ik, ondanks het herhaaldelijk insmeren van factor 30, toch een beetje verbrand. Morgen in het vliegtuig lees ik mijn boek wel uit.

Vanavond zijn we voor een laatste keer naar het centrum van Laganas gelopen en hebben voor de tweede keer bij Mandala gegeten. Er was live muziek aanwezig. Een pianist die herhaaldelijk het thema van de film Love Story inzette. Na een paar herhalingen kwam de pianist dan toch los en volgde er een variatie aan diverse evergreens. Bij het thema van The Godfather had ik inmiddels afgerekend en konden we naar ons logeeradres wandelen. ‘Thuis’ hebben we nog wijn, bier en wat ouzo op te maken, want weggooien is zonde.

Vandaag was het de laatste dag dat we gebruik konden maken van de huurauto, dus hebben we in de ochtend nogmaals het eiland rondgetoerd en zijn rond twaalf uur in de hoofdstad met de gelijke naam als het eiland uitgestapt. Bij de havenkom de auto geparkeerd en van daaruit een rondje gelopen.

Opvallend waren de vele (half) vergane schepen in de haven. Doen alle toeristen zoveel moeite om een foto of een bezoek aan het beroemde, roestige scheepswrak op een afgelegen en moeilijk bereikbaar strandje te maken, stikt het van de wrakken in de haven van de hoofdstad!

Nadat we inmiddels uitgekeken waren op de diversiteit van scheepswrakken zijn we op zoek gegaan naar een eetgelegenheid voor onze lunch. Deze vonden we ook meteen bij de haven. Gelukkig maar, want het was -ondanks de stevige zeewind, toch heel warm in de hoofdstad. We vonden een plekje bij Spartakos Taverna, waar we een een frisse Griekse salade hebben genuttigd.

In de loop van de middag hebben we de hoofdstad verlaten en hebben we in de buurt van ons logeeradres nog wat boodschappen gedaan, om daarna de tank van de auto weer bij te vullen zodat we aan de verplichting van het huurcontract hebben voldaan. ‘Thuis’ hebben we relaxt gedaan en zijn in de vroege avond naar het centrum van Laganas gelopen. Hier hebben we voor een tweede keer bij GReco’s gegeten. Dit keer iets minder lekker/succesvol, maar dat komt waarschijnlijk door de enorme drukte in het restaurant.

Nu zitten we voor op ons terras. Er staat hier een stevige wind, maar het is nog steeds ruim zevenentwintig graden. We wachten nog even tot het eten is gezakt, nemen nog een glas wijn en gaan daarna door naar ons bed.

Er heerste toch een gevoel van ontevredenheid over dat we gistermiddag geen blik op het scheepswrak bij Navagio Beach konden werpen, dus besloten we deze ochtend nog een laatste poging te wagen. Edo had ergens gelezen dat de toeristenmassa pas vanaf 10:00 uur aanwezig zal zijn, dus het plan was om op tijd onderweg te zijn.

Rond negen uur zaten we in de auto richting het noordwesten. Inmiddels raakten we (Edo) al enig gewend aan het wegdek met de verrassende bochten en stevige hellingen (en de stevig hellende bochten) en waren we binnen het uur op dezelfde plek als gistermiddag. Het was er rustiger. Gelukkig. Bij het uitzichtpunt was er wel een rij, maar deze was te overzien. Gelukkig waren mijn verwachtingen over het wrak niet te hoog, anders had ik een aardige teleurstelling te verwerken.

Bij het uitzichtpunt moest je op je tenen gaan staan om het scheepswrak in z’n geheel te kunnen zien, en dan was dat ook nog net geen stipje. Er zijn ansichtkaarten te koop waarop het wrak er beter/duidelijker op staat. Na snel een paar kiekjes en één selfie te hebben geschoten, zaten we al rap in de auto met airco. Hier besloten we te vertrekken naar de vuurtoren, ook bekend als Skinari Lighthouse. Een aardige trip waarbij het wegdek opvallend goed, heel recent, aangelegd was.

Toegang tot de vuurtoren was er niet, dus zijn we even verderop naar een ander uitkijkpunt geweest, waar heel veel trappen waren om te kijken naar/in de ‘blauwe grotten’. Terug bovenaan de trappen hebben we meteen geluncht (club sandwich en verse jus d’orange) om op krachten te komen. Hierna vertrokken we richting Zakynthos-stad, en daar voorbij om de Venetiaanse Brug uit 1805 (of de restanten ervan) in Argási te bewonderen. Hiervoor moesten we wel illegaal over de terrassen van diverse hotels lopen, maar het is ons gelukt.

Na een korte foto-shoot van de vervallen brug zijn we richting ons logeeradres gegaan om wederom in en bij het zwembad te liggen. we hebben tenslotte vakantie. In de avond zijn we weer richting het centrum gelopen, op zoek naar een restaurant, tot Edo een zijstraatje zag waar best veel eetgelegenheden waren. Uiteindelijk zijn we bij Greco’s, een Grieks/Pools restaurant, aangeschoven, waar we heerlijk hebben gegeten. Hierna weer terug gelopen en nu bijkomen en uitbuiken op het zitje voor ons appartement.

Terugkomend op het laatste woord van het vorige bericht: Cocktails. Daar zijn we gisteren dus niet aan toegekomen. Na het eten bij Super Paradiso aan het strand, waar we overigens heerlijk en (te) veel hebben gegeten, was het weer een wandeling van bijna drie kilometer terug naar ons appartement. Het gegeven dat we al ruim twintig uur op de been waren, gaf mij een klein verval in energie. Dit resulteerde in het vroeg naar bed gaan. Rond negen uur lag ik al in diepe slaap op ons tijdelijke bed. Dat overigens een prima bed is.

Vanmorgen was ik duidelijk uitgerust en zeker op tijd wakker. Nadat ik de douche had ervaren (pisstraal en temperatuur erg onregelmatig) gingen we voor het ontbijt bij de receptie. Voor ons een afstand van anderhalf keer struikelen, dus dat viel zeker mee. Het ontbijt was qua keuze karig, maar verder hartstikke prima. Hierna een korte (oké, ruim anderhalve kilometer) wandeling naar de plaatselijke buurtsuper, waar we voldoende (witte wijn!) hebben ingeslagen. Weer die anderhalve kilometer terug gewandeld en toen relaxt bij, en in, het zwembad gelegen.

Deze activiteit hebben we tot aan het einde van de middag volgehouden. Hierna ‘thuis’ nog even relaxt in de jacuzzi gezeten, met een glas witte wijn in de hand. Vakanties, je kan er alleen maar van houden. Na het relaxmoment zijn we op zoek gegaan naar het restaurant Achilles waar we gisteren voorbij zijn gelopen. Een restaurant in een soort van tuin met olijfbomen en aparte waterornamenten. Het bier en het eten was prima. Misschien komen we hier nog eens terug.

Eenmaal terug bij ons appartement wilden we op de roofgarden voor de cocktails gaan, maar de bediening was te druk met andere gasten en de paar vakantiegangers die overgeboekt waren en hier een slaapplaats probeerden te verkrijgen. Heel even moest ik aan het overbekende kerstverhaal denken. Waar ik verder niets mee heb. Gelukkig hadden we nog een flinke voorraad witte wijn in onze kitchenette staan en hier genieten we nu van op het terrasje voor ons appartement. Morgen gaan we met de huurauto het eiland nog meer ontdekken!

Less than a week after het brother died, our beloved girlie cat Oprah is no longer with us.
I will miss her terribly. My second shadow and buddy.