DRAY BOSMA

De buurman stond donderdagavond aan de deur. Ik deed zelf niet open, want ik lag in bad. Een moment van ontsnapping aan de dagelijkse routine. Alleen afgezonderd in het warme water tot jezelf komen. Geen televisie, radio of mobieltje. Wanneer het bad volloopt en de geur van lavendel de badkamer vult, maak ik voor mezelf de keuze: een boek mee of niets anders dan alleen mijn gedachten. Het is voor mij een ultiem meditatiemoment. Donderdagavond koos ik voor een boek. Deel 1 uit de Harry Potter-reeks. Als je dan toch zo nodig van alle realiteit moet ontsnappen …

Edo was beneden en deed de voordeur open. De buurman van een paar huizen verderop stond er met een pak kattenvoer in de handen. ‘Is je kat dood?’ kwam het er bot bij Edo uit. Gelukkig is deze buurman niet de persoon voor over-emotioneel gedrag, en kon hij deze directe vraag zonder tranen beantwoorden. Inderdaad, zijn kat was overleden. Het oude diertje was op. Een klagende Siamees, die vaak jammerend en flanerend in onze achtertuin kwam. Het was een aanwezig beest. Niet alleen door de opvallend helblauwe ogen, maar door het aanhoudende gemekker. Wanneer ik soms te dicht in de buurt van de buurkat kwam leek het vaak 12 uur op de eerste maandag van de maand te zijn.

Dit was deze week al de tweede keer dat er een nabuur aan de voordeur stond. Eerder deze week -toen Edo op zijn beurt in bad zat, belde de Chinese buurvrouw van nummer 57 aan. Ik zat op de bank te Netflixen en schrok op van de deurbel. Het ding rinkelt enorm luid, je verschiet zelfs wanneer je zelf aanbelt. Dus enigszins knorrig van de schrik liep ik naar de voordeur. ‘Wie belt er ‘s-avonds nog aan?’ vroeg ik binnensmonds aan niemand in het bijzonder. Ik deed open en zag eerst niemand staan. Onze Chinese buurvrouw is een kleine mevrouw en daarom zag ik haar eerst niet staan. Vrolijk, zoals ze altijd is, begroette ze me. ‘Goedenavond buu’man! Ik heb boontjes. Wilt u dat hebben?’ In beiden handen hield ze een portie sperzieboontjes op.

Nu is mij geleerd dat je een gegeven paard niet in de mond moet kijken, en wanneer je iets aangeboden krijgt, éérst instemt. Voor je het weet heb je een zekere reputatie en wordt je nooit meer iets aangeboden. Dus eerst ja zeggen. Later kan je het alsnog weggooien. Overigens heb ik dat niet met de aangeboden boontjes gedaan. Ik heb ze zeer vriendelijk in ontvangst genomen. De buurvrouw teelt haar groenten in de voortuin en hierdoor weet ik dat alle groenten die uit haar voortuin komt, 100% biologisch zijn. Na een kort praatje ben ik met een portie bonen weer naar binnengegaan. Heel toepasselijk hebben we gisteren een recept voor Chinese boontjes gebruikt. Genieten. Zo zie je maar weer: een goede buur is beter dan een verre vriend.