DRAY BOSMA

Het is lekker koel in de trein. De afgelopen dagen waren buitengewoon warm. Momenten dat je alleen maar onderuitgezakt in de schaduw wilt liggen, omdat alleen het inhaleren van zuurstof je al te veel energie kost. De twintig minuten durende busrit van Nieuwegein naar Utrecht lijkt een rit door de hel. Het is in de bus waarschijnlijk nog warmer dan het in de hel kan zijn. De airco draait voor niets. Veel kabaal. Totaal geen verfrissing, noch verlichting. Dat is ook aan de medereizigers te zien. Uitgeput en moedeloos kijken we voor ons uit. De natte plekken op ruggen en in oksels negerend.

Nee, in de trein is het prima vertoeven. Lekker fris. Het is heimelijk aangenaam genieten om de fietsers buiten verhit over de fietspaden te zien gaan. Bij het station van Hilversum stappen meerdere reizigers in de trein. Aangenaam verrast ervaren ze de door de airco gekoelde lucht op het lichaam, en met een welgemeende glimlach nemen ze opgelucht plaats. De trein vertrekt en in gedachten ben ik al een kwartier verder op de dag. Aangekomen in Almere. In de achtertuin lommerrijk onder de walnotenboom, genietend van een Radler, een biertje met citroensmaak. Eigenlijk is het allemaal zo slecht nog niet.