Sinds anderhalve week hebben we een nieuwe voiture. Een Renault Twingo. Let wel, voor ons is-ie nieuw. Het is een doodgewoon ‘tweedehandsje’. Een mooi geel vehikel dat al jaren lang anderen van A naar B heeft vervoerd, en daar zijn auto’s ook voor. Heen en weer, op en neer. We waren met recht aan vervanging toe, want met de vorige -een zwarte, van hetzelfde automerk, konden we niet meer zonder hulp van de handrem remmen. Niet echt zonder gevaar. Het droge, schriele geluid dat dit voortbracht overstemde elke andere claxon op de weg. Daarbij vertoonde de vorige rammelkast de laatste maanden steeds meer gebreken.
Voor eigen veiligheid moesten we uiteindelijk uitwijken naar een nieuwe bak. De nieuwe gele ‘bolide’ is zeer luxueus. Helemaal wanneer je ‘m vergelijkt met het zwarte rijtuig van vorig jaar, maar toch zijn we dankbaar voor het oude, zwarte bakkie dat ons bijna 10 maanden heeft rondgereden. De nieuwe gele Twingo heeft de ijdele luxe van een schuifdak, elektrische ramen en stuurbekrachtiging. Wat ons ook een veilig gevoel geeft, is dat dit nieuw karretje airbags heeft. Voor de bestuurder en de bijrijder. We waren al blij wanneer het vorig tweedehandsje genoeg air in de banden had.
De vorige had dit helemaal niet. Door het missen van de stuurbekrachtiging kreeg je wel gespierde onderarmen, maar dat is ook niet prettig wanneer je de auto door vele bochten moet manoeuvreren. Het blijkt maar: pas achteraf geef je toe aan de gebreken die het zwarte vehikel allemaal had. De kofferbak kon niet geopend worden, terwijl de tankklep constant open stond. De muffe lucht in de auto werd met behulp van kunstmatige luchtjes gemaskeerd, en daarnaast moest tijdens het autorijden altijd beide ramen open staan. Ook tijdens de wintermaanden. Wanneer we in koude avonden naar huis reden, hadden we extra sjaals en mutsen mee.
We vonden het ook wel grappig dat er standaard een aantal wintermutsen en extra warme dekens op de achterbank lagen, maar achteraf lach je er pas echt om. Dat komt door de wetenschap dat we deze ‘zwarte-auto-periode’ achter ons hebben mogen laten. De idiote mankementen van het afgelopen jaar vertellen we nu smeuïg. Zelfs de wetenschap dat de kilometerteller van de vorige auto toch minimaal 3 keer is teruggedraaid, is nu, na afloop, alleen nog maar een grappig gegeven. Niet te zwaar aan tillen. We kijken vooruit naar de toekomst, en die is -net als de kleur van onze nieuwe Twingo, zonnig gekleurd.
DRAY BOSMA 