Gewoonten

Ik was 12 jaar toen ik mijn eerste sigaret rookte. Eerder stom dan stoer, maar daar dacht ik toen anders over. Het was achter het fietsenhok en ik zat in de 6e klas (groep 8) van de Torpschool. Samen met Enrico, Peter, Angelique, Sheila en Yvonne stonden we stiekem een peukie weg te paffen. We dachten dat we voor anderen verscholen waren, maar het fietsenhok stond naast het schoolplein, vlakbij de Torplaan. Een drukke weg in de wijk waarin we met zijn zessen opgroeiden. Iedereen kon ons zien roken en de opmerkingen werden als figuurlijke oorvijgen aan ons uitgedeeld. Met opmerkingen als ‘Weten jullie ouders dit wel’ en ‘Je kan beter je broekspijpen dichtknopen’ werden we gewezen op deze brutale actie.

Vanaf die leeftijd heb ik af en aan een sigaret gerookt. Toen ik een jaar later naar het voortgezet onderwijs ging kwamen mijn ouders er achter dit ik stiekem rookte. Als straf moest ik van hen 3 sigaretten achterelkaar roken. Ik zie de sigaretten nog op de salontafel liggen. In een bruin pakje van het merk Caballero. Zonder filter. Dat zou mij wel leren om stiekem te roken, dachten mijn ouders. Ik kan me de verontwaardiging van mijn moeder nog goed herinneren. ‘Hij rookt gewoon over zijn longen!’ daarbij naar verwijtend mijn vader kijken, alsof het zijn schuld was dat ik met gemak 3 sigaretten kon wegroken.

Zo was het dat ik op mijn 13e van mijn moeder wekelijks een pakje shag van het merk Samson kreeg, want -zoals zij zei: ‘Ik heb liever dat je het van ons krijgt, dan van iemand met verkeerde bedoelingen.’ Die angst van mijn ouders betreffende drugsverslavingen werkte in mijn voordeel. Zo heb ik jarenlang shag gerookt. Daarbij hoorde ook de aardappelschil, die we in het pakje shag bewaarde om uitdrogen van het tabak te voorkomen. Het was geen verkeerd leven in het begin van de jaren 80 van de vorige eeuw, en ik heb er fijne herinneringen aan overgehouden.

Inmiddels rook ik niet meer. De laatste jaren dat ik rookte, rookte ik stevig. Anderhalf pakje per dag. Dat was tot het me tegen ging staan en ik er genoeg van had. Nadat het me uiteindelijk lukte om die gewoonte te doorbreken heb ik mezelf voorgenomen nooit meer een sigaret te roken. De bekende en figuurlijke knop was om. Sindsdien rook ik niet meer. Momenteel zijn er ook gewoonten in mijn leven waarvan het gebruik mij tegenstaat. Ik erger me mateloos aan de dieronvriendelijkheid van de bio-industrie en de kilo-knallers van de supermarkten. En gezond stuk vlees lijkt heel moeilijk te vinden.

Het is niet dat ik stante pede vegetariër moet worden, maar ik let wel op wat ik eet. Op het werk, tijdens de lunch, eet ik geen vlees meer. Zo stap voor stap kom ik er dichter bij. Waar ik voorheen 1 keer per week een vegetarische dag had, houd ik binnenkort 1 dag in de week een vleesdag. Alle beetjes helpen, en ik ben me ervan bewust dat niet iedere gewoonte zomaar is overwonnen.