DRAY BOSMA

Van de week werd ik herinnerd aan een verhaal van Stephen King dat ik meer dan dertig jaar geleden heb gelezen. Met een huivering heb ik het korte verhaal destijds gelezen. Het had een aardige impact op de jongere Dray van toen, en het heeft me een paar dagen bezig gehouden. De titel van het korte verhaal is ‘De Jaunt’. Het werd oorspronkelijk gepubliceerd in 1981 en verscheen in 1985 in de verhalenbundel Duistere Krachten. Het verhaal gaat als volgt:

In een vertrekhal wachten Mark Oates, zijn vrouw Marilys en de kinderen Ricky en Patricia, om “geJaunt” te worden naar de planeet Mars in de vierentwintigste eeuw. Tijdens het wachten vermaakt Mark de twee kinderen door het opmerkelijke verhaal van de ontdekking en de geschiedenis van de teleportatie te vertellen. Hij legt uit hoe de wetenschapper die het bij toeval ontdekte al snel leerde dat het een verontrustend, onverklaarbaar effect had op de muizen die hij als eerste levende wezens teleporteerde, en uiteindelijk concludeerde hij dat ze dit alleen konden overleven als ze buiten bewustzijn waren. Dat, zo legt Mark uit, is de reden waarom alle mensen een algehele verdoving moeten ondergaan voordat ze geteleporteerd kunnen gebruiken.

Mark spaart zijn kinderen het gruwelijke gedeelte van het verhaal van de eerste mens die bij bewustzijn geJaunt werd. De veroordeelde moordenaar Rudy Foggia werd een volledige gratie aangeboden voor het instemmen met het experiment om bewust “geJaunt” te worden. Foggia kwam aan de andere kant van het poortje door en kreeg onmiddellijk een hartaanval, die net lang genoeg duurde om een cryptische zin uit te spreken: ‘Het is de eeuwigheid daarbinnen…’ Hij vermeldt ook niet dat sinds die tijd ongeveer dertig mensen, al dan niet vrijwillig, bij bewustzijn hebben “geJaunt”; ze stierven onmiddellijk of kwamen krankzinnig tevoorschijn.

Nadat Mark zijn verhaal heeft afgerond, wordt de familie onderworpen aan het slaapgas en “geJaunt” naar de planeet Mars. Wanneer de vader wakker wordt, merkt hij dat zijn nieuwsgierige zoon Ricky zijn adem heeft ingehouden om de Jaunt bij bewustzijn te ervaren en volledig krankzinnig is geworden. Terwijl het proces van de Jaunt fysiek onmiddellijk is, duurt het voor de bewuste geest een eeuwigheid en langer. Het haar van de zoon is compleet wit van de schrikwekkende ervaring en de ogen zijn vergeeld van ouderdom. Het wezen dat ooit zijn zoon was, klauwt de eigen ogen uit en onthult het verschrikkelijke karakter van de Jaunt: ‘Langer dan je denkt, papa! Ik heb het gezien! Langer dan je denkt!’