Afstotend

Een paar maanden geleden, toen de buitentemperatuur nog voldoende aangenaam was om rond het huis in shorts en slippers rond te drentelen, zat ik in de voortuin op het bankje met een spannend boek toen ik een buurtbewoner verderop richting de voortuin zag lopen. Ik zat net lekker in het verhaal van het boek en wilde snel, maar nonchalant de persoon ontlopen. Aangezien het universum van mening is dat dit soort gedrag afgestraft dient te worden, stootte ik bij het binnengaan een teen aan de drempel. Ik kon nog net een kreet van pijn verhinderen. Anders had de buurtbewoner mij zeker aangesproken of het wel lekker met mij ging, waarop ik dan had moet liegen met de kennisgeving dat het allemaal wel ging.

Binnen, op de bank, was ik alle begeerte om verder te gaan met het verhaal in mijn boek verloren. Het teentje naast mijn grote teen voelde heel pijnlijk aan. Ik zag al snel dat de teennagel licht begon te verkleuren. Had ik me nu maar niet zo aangesteld, dacht ik nog, maar deze gedachte verlichtte de pijn in mijn teen niet. Lang verhaal, kort: De teennagel werd gedurende tijd hierna donkerblauw, en bevrijdde zich uiteindelijk van mijn teen, waar inmiddels een nieuwe nagel was gaan groeien. Ik had er verder geen last van, behalve bij het hardlopen, af en toe.

Ik heb niets met nagels. Of beter geschreven; ik vind nagels afzichtelijk. Ze zijn een noodzakelijk kwaad, zodat er geen eeltvorming op de teen- en vingertoppen plaatsvindt, en er gevoel in de vingers en tenen blijft. Ik knip ze zelf altijd heel kort, om zo min mogelijk bezig te zijn met nagels. Het geluid van nagelknippen bezorgt me kippenvel en ik ben in staat om zeer onaardig op de persoon te reageren. Lange nagels maken van handen klauwen. Als baby trok in de kleine knuistjes al terug wanneer mijn moeder mijn nagels wilde bijhouden. Mijn moeder zei het me ooit, want het is -gelukkig- geen eigen herinnering.

Vanmorgen tijdens mijn wekelijkse hardlooprondje op de zaterdagochtend voelde ik weer die pijn van een paar maanden geleden in mijn kleine teen. Zeer onaangenaam. Even wilde ik langs de weg mijn schoen uitdoen om te checken of mijn sok verdraaid in mijn schoen zat, maar ik liep in zo’n lekker tempo, dat ik hier van afzag. Thuis aangekomen heb ik meteen mijn hardloopschoenen uitgeschopt en mijn teen gecheckt, maar er bleek niets bijzonders te zijn. Ik weet niet wat het is geweest, maar ik ga ervan uit dat het wel weer vanzelf over zal gaan.